بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<big>'''حیاط'''</big>؛ فضایی برای تفکیک عرصه عمومی از حریم خصوصی خانواده در معماری ایرانی. <br> | [[پرونده:حیاط1.jpeg|جایگزین=مسجد قیروان تونس|بندانگشتی|حیاط مسجد قیروان تونس در شمال آفریقا]]<big>'''حیاط'''</big>؛ فضایی برای تفکیک عرصه عمومی از حریم خصوصی خانواده در معماری ایرانی. <br> | ||
حیاط در معماری ایرانی یکی از عناصر اصلی و کلیدی در ساختار خانه‌ها، بناهای عمومی و حتی مذهبی است. حیاط به‌عنوان یک فضای باز و خالی در مرکز ساختمان، نقش مهمی در تنظیم نور، تهویه، حفظ [[حریم خصوصی]] و ایجاد تعادل بین فضای داخلی و خارجی ایفا می‌کند. این فضای باز یک عنصر کلیدی در ایجاد حریم خصوصی و محیطی آرامش‌بخش برای ساکنان خانه‌ها است. حیاط با طراحی هوشمندانه و استفاده از عناصر طبیعی و معماری، در سازمان‌دهی فضاهای مختلف نقش مهمی دارد و فضایی برای تجمع، ارتباط و فعالیت‌های روزمره است. برخی از عناصر نمادین به‌کار رفته در حیاط، بیان‌گر مفاهیم عمیق فرهنگی و مذهبی هستند. | حیاط در معماری ایرانی یکی از عناصر اصلی و کلیدی در ساختار خانه‌ها، بناهای عمومی و حتی مذهبی است. حیاط به‌عنوان یک فضای باز و خالی در مرکز ساختمان، نقش مهمی در تنظیم نور، تهویه، حفظ [[حریم خصوصی]] و ایجاد تعادل بین فضای داخلی و خارجی ایفا می‌کند. این فضای باز یک عنصر کلیدی در ایجاد حریم خصوصی و محیطی آرامش‌بخش برای ساکنان خانه‌ها است. حیاط با طراحی هوشمندانه و استفاده از عناصر طبیعی و معماری، در سازمان‌دهی فضاهای مختلف نقش مهمی دارد و فضایی برای تجمع، ارتباط و فعالیت‌های روزمره است. برخی از عناصر نمادین به‌کار رفته در حیاط، بیان‌گر مفاهیم عمیق فرهنگی و مذهبی هستند. | ||
==مفهوم‌شناسی حیاط== | ==مفهوم‌شناسی حیاط== | ||
حیاط به‌معنای محوطه، سرا و صحن‌خانه و فضایی وسیع و بی‌سقف که اطاق‌ها در یک یا چند طرف آن بنا شده‌اند.<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7-2?q=%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7 . دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژۀ حیاط.]</ref> همچنین به زمین جلوی ساختمان که دور آن دیوار باشد نیز حیاط می‌گویند.<ref>[https://vajehyab.com/amid/%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7?q=%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7 . عمید، فرهنگ فارسی، ذیل واژۀ حیاط.]</ref> واژه‌هایی مثل ساحت، صحن، میانسرا و صحن‌سرای نیز به همین معنا هستند. واژۀ حیاط در گذشته، هم برای فضای باز خانه‌ها و هم در مواردی برای فضای باز برخی از ساختمان‌های عمومی و دیوانی به‌کار می‌رفت.<ref>[https://www.sid.ir/paper/826712/fa . زکی‌زاده و زکی‌زاده، «نقش حیاط مرکزی در خانه‌های ایرانی»، 1394ش، ص5.]</ref> | حیاط به‌معنای محوطه، سرا و صحن‌خانه و فضایی وسیع و بی‌سقف که اطاق‌ها در یک یا چند طرف آن بنا شده‌اند.<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7-2?q=%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7 . دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژۀ حیاط.]</ref> همچنین به زمین جلوی ساختمان که دور آن دیوار باشد نیز حیاط می‌گویند.<ref>[https://vajehyab.com/amid/%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7?q=%D8%AD%DB%8C%D8%A7%D8%B7 . عمید، فرهنگ فارسی، ذیل واژۀ حیاط.]</ref> واژه‌هایی مثل ساحت، صحن، میانسرا و صحن‌سرای نیز به همین معنا هستند. واژۀ حیاط در گذشته، هم برای فضای باز خانه‌ها و هم در مواردی برای فضای باز برخی از ساختمان‌های عمومی و دیوانی به‌کار می‌رفت.<ref>[https://www.sid.ir/paper/826712/fa . زکی‌زاده و زکی‌زاده، «نقش حیاط مرکزی در خانه‌های ایرانی»، 1394ش، ص5.]</ref> | ||
