محرمیت در معماری ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

مراد از محرمیت در معماری،به‌معنای طراحی فضا به گونه‌ای است که هم از جنبه کالبدی و هم از جنبه معنایی دارای حریم مشخص باشد. از منظر کالبدی، محرمیت بر اصولی تأکید دارد که امنیت فضا را تضمین می‌کنند. در بعد معنایی نیز به ویژگی‌هایی اشاره دارد که حرمت و ارزش را برای فضای معماری به ارمغان می‌آورند و به استفاده‌کنندگان احساس آرامش می‌بخشند.  در معماری، محرمیت از طریق جداسازی فضاهای درونی از بیرونی محقق می‌شود. این تفکیک و ایجاد مالکیت بر فضا، به ساکنان احساس امنیت و آسایش می‌دهد. علاوه بر این، دسترسی به فضاهای مختلف بر اساس یک سلسله‌مراتب مشخص صورت می‌گیرد که این چیدمان نیز به آرامش ساکنان کمک می‌کند.<ref>[https://s6.picofile.com/file/8215842184/%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%85%DB%8C%D8%AA_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88%DB%8C_%D9%85%D8%B3%DA%A9%D9%86_%D8%A8%D9%88%D9%85%DB%8C_%D9%88_%D8%A8%D9%87_%DA%A9%D8%A7%D8%B1%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C_%D8%A2%D9%86_%D8%AF%D مهدوی‌نژاد و همکاران، «محرمیت در الگوي مسکن بومی و به کارگیري آن در معماري معاصر تهران»، 1392ش، ص4.]</ref>