آزار جنسی در فرانسه

آزار جنسی در فرانسه؛ رفتارهایی با ماهیت جنسی و همراه با تحقیر، تهدید یا تعرض در فرانسه.

سازمان جهانی بهداشت در گزارشی در ۲۰۲۳م، فرانسه را دوازدهمین کشور در رده‌بندی جهانی تجاوز جنسی معرفی کرده‌است. اوضاع بحران آزار جنسی در فرانسه به حدی وخیم است که این موضوع، به یک فرهنگ عادی مبدل شده‌است و ردپای آن در بین مقامات سیاسی، مدارس، کارمندان، مدارس، دانشگاه، سینما و فدراسیون فوتبال به‌وضوح نمایان است. کارشناسان معتقدند که تلاش‌های دولت برای مقابله با آن ناکافی، تصنعی و محافظه‌کارانه است و برخی، پاریس را بدترین شهر از لحاظ آمار آزار جنسی می‌دانند.

مفهوم‌شناسی

آزار جنسی، بازهٔ وسیعی از رفتارها مانند مزاحمت خیابانی تا سوءاستفادهٔ جنسی و تجاوز را شامل می‌شود. آزار جنسی رفتاری با ماهیت جنسی است که در فرد یا افرادی از طریق راه‌هایی مانند آزار کلامی، اجبار، تحقیر جنسیتی، بهره‌گیری ناخواسته و ارعاب و تهدید برای دریافت توجه یا تحقیر جنسی، به شخصیت طرف مقابل تعرض می‌کنند.

ریشه‌های تاریخی اصطلاح آزار جنسی در فرانسه

اصطلاح آزار جنسی در فرانسه پیشینه‌ای تاریخی دارد که به دوران فئودالیسم بازمی‌گردد؛ زمانی که مفاهیمی مانند le droit de cuissage یا «حق شب اول» میان طبقات حاکم رواج داشت. طبق این باور رایج، اربابان و پادشاهان بر این تصور بودند که حق دارند در شب عروسی یکی از رعایای خود با عروس رابطه جنسی برقرار کنند.

در قرن نوزدهم، این اصطلاح به سوءاستفاده از قدرت در کارخانه‌ها تغییر یافت، جایی که کارفرمایان با استفاده از قدرت خود روابط جنسی با کارگران زن برقرار می‌کردند. با آغاز صنعتی شدن در دهه ۱۹۸۰م، این اصطلاح دوباره برای آگاهی‌بخشی به آزار جنسی در محیط‌های کاری و اجتماعی استفاده شد، که منجر به تغییر نگرش‌ها و توجه بیشتر به حقوق قربانیان آزار جنسی شد.

قانون آزار جنسی در فرانسه

در فرانسه، قانون آزار و اذیت جنسی به‌طور مشخص در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱م وارد کتاب دوم قانون مجازات شد و این رفتار را در زمرهٔ «توهین به اشخاص» قرار داد. این قانون به‌صراحت سوءاستفاده از موقعیت قدرت برای تحمیل خواسته‌های جنسی را جرم تلقی می‌کند. در چارچوب قوانین کیفری فرانسه، آزار جنسی نوعی خشونت جنسی به‌شمار می‌رود که از نظر شدت، پس از تجاوز جنسی و نمایشگری (مانند عورت‌نمایی و بدن‌نمایی)، در رتبهٔ چهارم قرار دارد. این نوع آزار عمدتاً ناظر بر فشار روانی‌ای است که افراد صاحب منصب برای وادار کردن زیردستان خود به روابط جنسی اعمال می‌کنند.

آمار و ارقام آزار جنسی در فرانسه

براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت در ۲۰۲۳م، فرانسه، در رتبهٔ دوازدهم از نظر آمار تجاوز جنسی در سطح جهان قرار دارد. مطالعات آژانس ملی جرم در فرانسه در ۲۰۲۴م اعلام کرده‌است که در فرانسه هفت برابر دیگر کشورها، آزارهای جنسی رخ می‌دهد.مرکز ملی پایش بزهکاری در حمل‌ونقل برای نخستین بار در ۲۰۱۹م اعلام کرد که در حدود ۹۱درصد حملهٔ جنسی در پاریس رخ داده‌است.

جنسیت و سن قربانی

براساس گزارش رصدخانهٔ ملی خشونت علیه زنان، بیش از ۹۰درصد قربانیان آزار جنسی را زنان تشکیل می‌دهند. ۶۷درصد این قربانیان کمتر از هجده سال سن داشته‌اند و ۲۳درصد آن‌ها دچار معلولیت بوده‌اند که نشان‌دهندهٔ گستردگی و عمق بحران است. مرکز ملی پایش بزهکاری در حمل‌ونقل در ۲۰۲۰م گزار ش داده‌است که حدود ۲۲۰ هزار نفر که ۸۶درصد آنها زن بوده‌اند، قربانی حملات جنسی شده‌اند. بر اساس آمار مطالعهٔ مؤسسهٔ نظرسنجی ایپسوس در ۲۰۲۲م بیش از ۸۰درصد زنان در اماکن عمومی مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند که تنها ۲۰درصد آنها کمک دریافت کرده‌اند.

شورای عالی برابری زن و مرد فرانسه در گزارش سال ۲۰۲۴م اعلام کرده‌است که نزدیک به نیمی از زنان این کشور حداقل یکبار مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند و فرانسه یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای زنان محسوب می‌شود. این شورا همچنین از وقوع سالانه حدود ۹۴ هزار مورد تعرض به زنان و ۱۶۰ هزار مورد تعرض به کودکان در این کشور خبر داده‌است که وضعیت را بسیار نگران‌کننده نشان می‌دهد.

ماهیت افراد متجاوز

رصدخانهٔ ملی خشونت علیه زنان در گزارش سال ۲۰۲۵م اعلام کرده‌است که ۹۶درصد متجاوزان جنسی مرد هستند و ۸۶درصد آن‌ها تابعیت فرانسوی دارند. همچنین، ۲۱درصد این تجاوزها به‌صورت گروهی انجام شده‌است.

این مرکز همچنین گزارش داده‌است که در بازهٔ سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۴م، ۱۵۲ مورد خشونت جنسی توسط رانندگان اتوبوس، سرویس‌های مدارس و آمبولانس ثبت شده‌است.

آشنایی متجاوز و قربانی

بر اساس گزارش رصدخانهٔ ملی خشونت علیه زنان در ۲۰۲۵م، ۹۰درصد قربانیان، مجاوز را می‌شناسند و ۴۶درصد این موارد توسط همسر سابق یا اعضای خانواده و ۲۱درصد از سوی همسایه، همکلاسی، همکار و دوست بوده‌است. وضعیت آزار جنسی در فرانسه به گونه‌ای است که یورونیوز در سال ۲۰۲۴ اعلام کرد ۴۹درصد زنان پزشک فرانسوی در طول دوران تحصیل و اشتغال خود مورد آزار جنسی از سوی همکاران مرد قرار گرفته‌اند. این زنان مواردی مانند توهین جنسی، آزار جنسی، تعرض جنسی و تجاوز جنسی را تجربه کرده‌اند. گزارش سازمان بین‌المللی کار بر روی ۴٫۵ میلیون کارمند در فاصلهٔ ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹م بیانگر آن است که حدود ۵۲درصد زنان در محل کار مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند.

مکان آزار جنسی

مسئلهٔ آزار جنسی زنان در فرانسه تبدیل به مشکلی تکراری شده‌است. بر اساس گزارش مرکز پایش بزهکاری ملی در فرانسه، در ۲۰۱۹م از هر پنج زن یکی از آنها در مکان‌های عمومی قربانی حملات جنسی شده‌است. بر اساس آمار رصدخانهٔ ملی خشونت علیه زنان، میزان خشونت جنسی در وسایل نقلیه عمومی فرانسه از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۴م با افزایش چشمگیری مواجه بوده و ۸۶درصد رشد داشته‌است. پلیس فرانسه در سال ۲۰۲۴م نزدیک به ۳ هزار و ۳۷۴ مورد خشونت جنسی در وسایل حمل‌ونقل عمومی را ثبت کرده‌است که این رقم نسبت به سال قبل ۶درصد و در مقایسه با سال ۲۰۲۲م حدود ۹درصد رشد نشان می‌دهد.

منطقهٔ ایل-دو-فرانس، شامل پاریس و حومه‌های آن، بیشترین سهم را از آزارهای جنسی در وسایل حمل‌ونقل عمومی به خود اختصاص داده‌است؛ به‌گونه‌ای که ۴۴درصد از کل موارد گزارش‌شده در همین ناحیه ثبت شده‌اند. همچنین، آمارها نشان می‌دهد که از هر ده زن ساکن این منطقه، هفت نفر در مقطعی از زندگی خود تجربه‌ای از خشونت جنسی در وسایل نقلیهٔ عمومی داشته‌اند.

آزار جنسی کودکان در فرانسه

بر اساس گزارشی تکان‌دهنده از گروه ویژه خشونت خانگی فرانسه، آمار آزار جنسی در فرانسه از ۲۰۱۹م تا ۲۰۲۲م با یک صیر صعودی به‌میزان ۳۰درصد افزایش پیدا کرده‌است و قربانیان در بازهٔ سنی شش ماه تا دوازده سال هستند. بر اساس برآوردها، در ۲۰۲۳م، سالانه بیش از ۱۶۰ هزار کودک در این کشور قربانی خشونت جنسی می‌شوند؛ آماری معادل آزار یک کودک در هر سه دقیقه. همچنین ۵٫۴ میلیون نفر از شهروندان فرانسوی اذعان داشته‌اند که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند. این شرایط، فرانسه را به مرکز اصلی کودک‌آزاری تبدیل کرده‌است.

کمیسیون مستقل تحقیق که به ابتکار ماکرون در مارس ۲۰۲۱م برای بررسی و مقابله با خشونت جنسی در خانواده و میان نزدیکان تشکیل شد، اعلام کرده‌است که ۹۰ درصد قربانیان این نوع خشونت را دختران تشکیل می‌دهند و در ۸۰ درصد موارد، آزار از سوی اعضای خانواده یا افراد نزدیک صورت می‌گیرد. طبق گزارش این کمیسیون، بسیاری از متجاوزان با سوءاستفاده از رابطهٔ اعتماد با کودک، مرتکب جرم می‌شوند؛ به‌طور مثال، در یک‌سوم موارد کودک‌آزاری، فرد متجاوز پدر کودک بوده‌است.

میانگین سن کودکانی که از سوی اعضای خانواده مورد خشونت جنسی قرار می‌گیرند، برای دختران حدود ۷ سال و برای پسران حدود ۸ سال است. اغلب این قربانیان تا دست‌کم ۱۰ سال پس از وقوع، دربارهٔ این تجربه سکوت می‌کنند و آن را افشا نمی‌کنند. بر اساس گزارش سرپرست گروه ویژهٔ خشونت قانونی، روزانه حدود ۴۵۰ کودک و نوجوان مورد خشونت جنسی قرار می‌گیرند که تنها پنجاه مورد آن به اطلاع نهادهای قانونی می‌رسد.

آزار جنسی در دانشگاه‌های فرانسه

آمار خشونت جنسی در میان دانشجویان فرانسوی به‌ویژه دختران افزایش یافته و این مسئله نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرده‌است. به گزارش پایگاه خبری فرنس۲۴، به‌دلیل اینکه دانشجویان و دانش‌آموزان شاهد افزایش تعرض و خشونت جنسی هستند، در مراکز آموزشی احساس بی‌امنیتی حاکم است و در این مراکز، هیچ‌گونه اقدام مؤثری در جلوگیری از خشونت جنسی انجام نمی‌شود. بر اساس مطالعات دانشگاه نانت از هر ده دانشجوی دختر، چهار نفر به نوعی قربانی خشونت جنسی یا جنسیتی می‌شوند.

فساد اخلاقی در یک مدرسه کاتولیک

در اوایل ۲۰۲۵م فرانسوا بایرو، نخست‌وزیر وقت فرانسه، تحت فشار قرار گرفت تا دربارهٔ نادیده گرفتن گزارش‌های آزار جنسی در یک مدرسهٔ کاتولیک در «بیرن» پاسخگو باشد. این مدرسه، پایگاه سیاسی او برای قدرت و مکانی بوده‌است که همسر و چند فرزند او نیز در آن تحصیل کرده‌اند. این در حالی است که مدارک زیادی دال بر این دارد که نه تنها او از این موضوع مطلع بوده‌است؛ بلکه به پارلمان دروغ گفته‌است.

رسوایی آزار جنسی در فدراسیون فوتبال فرانسه

در ۲۰۲۲م، نشریهٔ «سو فوت» با انتشار گزارشی افشاگرانه دربارهٔ آزار جنسی کارکنان زن در فدراسیون فوتبال فرانسه، فوتبال ملی این کشور را در آستانهٔ جام‌جهانی با حاشیه‌ای جدید روبرو کرد. در این گزارش، کارکنان زن فدراسیون ادعا کرده‌اند که پیامک‌های جنسی از سوی رئیس فدراسیون، دریافت کرده‌اند.

آزار جنسی در صنعت فیلم و سینمای فرانسه

صنعت سینمای فرانسه با بحران جدی سوءاستفاده و آزار جنسی مواجه است؛ بحرانی که حتی با وجود جنبش‌هایی مانند «من‌هم» همچنان ادامه دارد. برخی چهره‌های مشهور به آزار جنسی، حتی علیه کودکان، متهم شده‌اند و این موضوع «فرهنگ معافیت افراد سرشناس از مجازات» را با انتقادهای جدی روبرو کرده‌است. یکی از جامعه‌شناسان فرانسوی، خشونت جنسی علیه زنان را ویژگی برجستهٔ این صنعت می‌داند. جودیت گودریش، بازیگر سرشناس، نیز در مراسمی رسمی فاش کرد که در نوجوانی قربانی تجاوز یک کارگردان بوده و خواستار مقابله جدی با این بحران شد.

رسوایی جنسی نماد صنعت فیلم فرانسه

ژرار دوپاردیو، بازیگر سرشناس فرانسوی و نماد سینمای این کشور، از سال ۲۰۲۰م به اتهام تجاوز جنسی تحت تحقیق قرار دارد و تاکنون ده‌ها زن علیه او شکایت کرده‌اند. این اتهامات باعث شد جوایز ایالتی کبک از او پس گرفته شود، فیلم‌هایش در تلویزیون عمومی سوئیس متوقف شود و مجسمه مومی‌اش از موزهٔ گروین پاریس برداشته شود.

با وجود حمایت ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه از دوپاردیو، موج انتقادات فروکش نکرد. فعالان، سیاست‌مداران و سینماگران فرانسوی، حمایت ماکرون را بی‌احترامی به قربانیان خشونت جنسی دانستند. یکی از اساتید دانشگاه نیز این موضع را ادامه سنت دیرین توجیه سوءاستفاده جنسی توسط هنرمندان در فرانسه می‌داند.

پرونده‌های مهم آزار جنسی در فرانسه

بزرگ‌ترین پروندهٔ آزار جنسی کودکان

در فوریهٔ ۲۰۲۵م، بزرگ‌ترین پروندهٔ قضایی مربوط به کودک‌آزاری در فرانسه مورد رسیدگی قرار گرفت. متهم این پروندهٔ شوکه‌کننده، یک جراح معروف ۷۴ ساله با نام جوئل لو اسکوارنک است که به سوءاستفادهٔ جنسی از ۲۹۹ قربانی در طول سه دهه متهم شده بود که بیشتر آنها کودک بودند. متهم، در اعتراف خود اذعان داشت که اعمال نفرت‌انگیزی انجام داده‌است. در بررسی اسناد این رسوایی بزرگ ۳۰۰ هزار عکس، ۶۵۰ فایل ویدئویی و دفترچه‌هایی پیدا شد که این پزشک خاطی، خود را یک کودک‌آزار تشریح کرده‌است و جزئیات اعمال شنیع خود را توصیف کرده‌است.

شاکیان این پرونده، ۱۴۱ زن و ۱۵۸ مرد هستند که در زمان وقوع جنایت به‌طور متوسط یازده سال سن داشته‌اند. جوان‌ترین آنها یک کودک یک ساله و مسن‌ترین یک فرد ۷۰ ساله بوده‌است. به‌دلیل اینکه قربانیان در زمان آزار در حالت بیهوشی بودند، از جنایت این پزشک آگاهی نداشتند و بعد از سال‌ها توسط لیستی که پلیس از این پزشک فرانسوی در مورد اسامی قربانیان پیدا کرده بود، اطلاع پیدا کردند.

پروندهٔ پلیکو

ژیزل پلیکو، زن ۷۲ ساله فرانسوی، بین سال‌های ۲۰۱۱م تا ۲۰۲۰م بدون آگاهی، بارها از سوی همسرش دومینیک پلیکو و و ده‌ها مرد دیگر مورد تجاوز جنسی قرار گرفت؛ همسرش با خوراندن داروی بی‌هوشی او را بی‌دفاع می‌کرد و این اتفاق‌ها را ضبط می‌نمود. این ماجرا وقتی فاش شد که دومینیک در سال ۲۰۲۰م به‌دلیل آزار جنسی در مکان عمومی دستگیر و تلفن همراهش بررسی شد. مدارک کشف‌شده نشان داد که حدود ۵۰ نفر در این تجاوزها نقش داشته‌اند. دادگاه علنی رسیدگی به این پرونده از ۲ سپتامبر ۲۰۲۴م آغاز شد و در ۱۹ دسامبر ۲۰۲۴م پایان یافت. ژیزل با شجاعت هویت خود را فاش کرد و به نماد مبارزه با خشونت جنسی در فرانسه تبدیل شد.

ردپایی از آزار جنسی در میان مقامات فرانسوی

تاریخ سیاست فرانسه همواره با رسوایی‌هایی اخلاقی زیادی از آزار و اذیت جنسی تا روابط نامشروع همراه بوده‌است؛ به‌گونه‌ای که این موارد به‌دفعات در رسانه‌های ملی و بین‌المللی انعکاس یافته‌اند و تصویری از فساد اخلاقی نخبگان سیاسی را به نمایش گذاشته‌اند. این معضلات به‌ویژه در یک قرن اخیر به‌صورت مکرر افکار عمومی را تحت‌تأثیر قرار داده‌اند. نمونه‌ای از رسوایی‌های جنسی مقامات فرانسوی عبارتند از:

1. فلیکس فاور؛ رئیس‌جمهور فرانسه که در سال ۱۸۹۹م به‌طور ناگهانی در حین رابطهٔ جنسی با زنی جوان در کاخ الیزه جان خود را از دست داد.
2. آندره لو توکه؛ رئیس مجمع ملی فرانسه در ۱۹۵۹م که به‌خاطر برگزاری مهمانی‌های جنسی با حضور دختران نوجوان مورد انتقاد قرار گرفت و با جرم‌های اخلاقی محکوم شد.
3. فرانسوا میتران؛ در ۱۹۹۴م، روزنامهٔ «پاری‌مچ» افشا کرد که او یک دختر مخفی به نام «مازارین» دارد که فرزند او و معشوقه‌اش «آن پینگو» است. به‌دلیل تأهل او در زمان افشای این پرونده، این موضوع رسوایی بزرگی برای او ایجاد کرد. نگرانی بالای او برای مخفی کردن این خبر از رسانه‌ها موجب شد که به بهانهٔ مبارزه با تروریسم دستور به شنود غیرقانونی مکالمات بدهد.
4. فردریک میتران برادرزاده فرانسوا میتراند (رئیس‌جمهور سابق)؛ برادرزادهٔ فرانسوا میتران، رئیس‌جمهور پیشین فرانسه، در سال ۲۰۰۵م در خاطرات خود به تمایلات جنسی‌اش نسبت به پسران نوجوان اشاره کرده‌است. نکتهٔ جالب این است که با وجود این افشاگری و اتهام به داشتن رابطهٔ جنسی با پسران زیر سن قانونی در ۲۰۰۹م، وی در سال ۲۰۱۲م به‌عنوان وزیر فرهنگ فرانسه منصوب شد.
5. دومینیک استراوس-کان: وی که در ۲۰۱۱م در زمانی که عهده‌دار ریاست صندوق بین‌المللی پول بود، به اتهام تعرض جنسی در نیویورک دستگیر شد و پروندهٔ وی جنجال زیادی به پا کرد.
6. جورج ترون؛ وی که سابقه عضویت در دولت وقت فرانسه را داشت، در سال ۲۰۱۱م با اتهام آزار جنسی دو همکار زن مواجه شد، اما پس از دو سال به‌دلیل نبود مدارک کافی، از این اتهامات تبرئه شد. او در دسامبر ۲۰۱۵م نیز به‌طور غیرمنتظره‌ای از مقام خود کناره‌گیری کرد.

افشاگری وزیر سابق فرانسوی از آزارهای جنسی سیاست‌مداران

«رشیده داتی»، وزیر زن سابق فرانسه، خواستار رسیدگی قاطع به آزار جنسی زنان در میان مقامات ارشد سیاسی شده‌است. او با اشاره به رسوایی‌های اخیر در هالیوود، تأکید کرده که آزار کلامی جوانان در حومه‌ها به اندازهٔ رفتار غیرقابل قبول سیاستمداران در سطوح بالا جدی نیست و این وضعیت نیازمند تغییرات واقعی در رفتار و مسئولیت‌پذیری مقامات سیاسی است.

قانونی شدن تجاوز جنسی به کودکان

در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰م برخی سیاست‌مداران فرانسوی عملاً از کودک‌آزاری حمایت می‌کردند و این حمایت همچنان به شکل تلاش برای کاهش محدودیت‌های قانونی در این زمینه ادامه دارد. در سال م۲۰۲۱، پارلمان فرانسه حداقل سن رضایت به رابطهٔ جنسی را به پانزده سال کاهش داد؛ به این معنا که برقراری رابطهٔ جنسی با کودکان زیر پانزده سال، تجاوز جنسی تلقی می‌شود و مجازات سنگینی به‌دنبال دارد.

با این حال، نوجوانان بالای پانزده سال می‌توانند با رضایت خود با بزرگسالان رابطه برقرار کنند. این تغییرات قانونی باعث شده‌است که برخی کارشناسان و فعالان، دولت و پارلمان فرانسه را در تشدید کودک‌آزاری مقصر بدانند، زیرا این قوانین به نوعی امکان سوءاستفاده و تجاوز جنسی به کودکان را تسهیل می‌کنند. با افزایش کودک‌آزاری، قانونی شدن تجاوز جنسی به کودکان در فرانسه به‌شکل غیرمستقیم و پنهانی در حال رخ دادن است.

خودسانسوری زنان فرانسوی در پایتخت حقوق بشر

تنها ۷درصد قربانیان آزار جنسی در فرانسه به‌صورت رسمی اقدام به ثبت شکایت می‌کنند. اغلب زنان به‌دلیل ترس از بی‌تفاوتی مسئولان و جدی نگرفته شدن شکایت، موارد آزار جنسی را گزارش نمی‌دهند.

واکنش‌ها به آزار جنسی در فرانسه

اقدامات دولتی و نهادی برای کنترل و پیشگیری

• با شدت گرفتن آزار جنسی در اماکن عمومی، وزیر کشور اقدام به اجرایی کردن عملیاتی بزرگ برای ایمنی زنان کرد که در این عملیات پنج میلیون تراکت برای آگاهی‌بخشی در مورد حملات جنسی خیابانی توزیع شد. با وجود این تلاش‌ها، شواهد بیانگر عدم اثربخشی این راهکارها و بحرانی شدن بیشتر اوضاع است
• تصویب قانون: در ۲۰۰۲م، اولین قانون جرم‌انگاری آزار جنسی زنان و دختران در فضای مجازی، اماکن عمومی و محل کار تصویب شد که بعد از سه دهه هنوز ابهامات قانونی دارد. این قانون در مه ۲۰۱۲م به بهانهٔ مغایرت با قانون اساسی لغو شد و در این شرایط بود که قربانیان آزار جنسی در خلأ قانون، تا چندین ماه هیچ‌گونه حمایتی دریافت نکردند.
• بررسی پیشینهٔ مجرمان: مرکز رصدخانهٔ ملی خشونت علیه زنان با نظارت بیشتر بر سوابق شغلی رانندگان وسایل نقلیه عمومی، به‌دنبال جلوگیری از اشتغال افراد سابقه‌دار در این مشاغل است.
• تشکیل کمیسیون رسمی تحقیق: در سال ۲۰۲۱م، کمیسیون مستقل سوءاستفاده جنسی از سوی اعضای خانواده به‌دستور رئیس‌جمهور فرانسه، امانوئل ماکرون، تشکیل شد. این اقدام پس از افشای مورد آزار جنسی در خانواده یکی از وزیران صورت گرفت.
• در ۲۰۱۶م، دولت با هدف سرکوب آزار جنسی متوسل به اقداماتی متعددی مانند آموزش دیجیتالی کارکنان حمل‌ونقل برای همدلی بهتر با قربانیان شد. همچنین ارائهٔ خدماتی مانند امکان استفاده از سیستم پیامکی هشداردهنده و ممنوع کردن استفاده از استفاده از تصاویر جنسی در تبلیغات از جمله تلاش‌های دولت برای مقابله با آزار جنسی است. همچنین دولت اقداماتی برای ارائهٔ آموزش عمومی دانش‌آموزان در زمینهٔ خشونت علیه زنان و حمایت بهتر پلیس ارائه کرد.

این در حالی است که کارشناسان بر این باورند که اقدامات دولت فرانسه برای تأمین امنیت زنان و مقابله با خشونت، ناکافی است؛ زیرا بحران آزار جنسی در وسایل نقلیه عمومی چنان شدت یافته که به گفتهٔ مارگو کولت، رهبر گروه Osez le Féminisme، در ۸۹درصد موارد، هیچ فرد یا حتی کارزار دولتی برای مقابله و مداخله در این زمینه اقدام مؤثری انجام نمی‌دهد. کارشناسان معتقدند که علی‌رغم صیر صعودی آزار جنسی، قوانین و تدابیر موجود بازدارنده نیست؛ چرا که استانداردی برای آموزش مؤثر افسران پلیس وجود ندارد. همچنین شناسایی و دستگیری مجرمان یک معضل جدی برای دولت است. دختران و زنان فرانسوی جرأت تردد از برخی محله‌ها و خیابان‌ها را ندارند و معتقدند عبور از برخی از معابر به‌معنای تغییر سرنوشت آنها است

پویش‌ها و کارزارهای اجتماعی علیه آزار جنسی

• حمل‌ونقل عمومی: پویش «توقف کن، دیگر بس است» در نوامبر ۲۰۱۵م با همکاری نهادهای حمل‌ونقل پاریس و راه‌آهن برای مقابله با آزار جنسی در وسایل نقلیه عمومی راه‌اندازی شد.
• فضای مجازی و فرهنگی: پویش‌های Me Too# و Balance TonPorc# (خوک خود را افشا کن) به‌عنوان حرکت‌هایی از سوی زنان فرانسوی آغاز شد که الهام‌بخش جنبش‌های جهانی افشای آزار جنسی بودند.

ریاکاری دولت فرانسه در برابر فاجعهٔ کودک‌آزاری

کارشناسان معتقدند که کودک‌آزاری در فرانسه تبدیل به یک فرهنگ شده‌است که در سطوح و عرصه‌های مختلفی رخ می‌دهد و برخورد دولت با آن ریاکارانه و تصنعی است. دو سال بعد از تصویب قانونی بودن رابطهٔ جنسی بزرگسالان با کودکان، آمار آزارها افزایش بحرانی یافت. مجرمان آزار جنسی کودک، از مجازات در امان هستند و دولت، از افزایش افسران تخصصی در این حوزه خودداری می‌کند.

جامعه‌شناسان معتقدند که آماده نبودن دولت فرانسه برای مقابله با کودک‌آزادی معضلات فراوانی به بار آورده‌است. در این وضعیت، سیاست‌مداران به‌راحتی از خاطرات خود از آزار جنسی کودکان صحبت می‌کنند و شواهد مبتنی بر کودک‌آزاری کارکنان کلیسا مرتب انتشار می‌یابد. همچنین در اثر عدم مقابله، قوانین همسو با آزار جنسی کودکان تصویب می‌شود و مدارس تبدیل به اماکنی ناامن شده‌اند. یکی دیگر از این معضلات، انتشار گستردهٔ ویدئوهای هرزه‌نگاری است و والدین، با هدف تبلیغ هرزه‌نگاری، اقدام به فروش ویدئوهای تجاوز به کودکان می‌کنند.

آزار جنسی اقلیت‌ها از سوی پلیس فرانسه

فرانسه به‌عنوان یکی از مدعیان حقوق بشر، کانون تحجر علیه گروه‌های مهاجر، اقلیت و سیاه‌پوست است. پلیس علیه این گروه‌ها اقداماتی مانند قتل به‌دلیل شلیک گلولهٔ پلیس، خفه کردن، ضرب‌و شتم و آزار جنسی را اِعمال می‌کند.

پیامدهای آزار جنسی در فرانسه

انزوای زنان فرانسوی در خانه

بیش از یک‌چهارم زنان فرانسوی به‌دلیل نگرانی از قرار گرفتن در معرض آزار جنسی، به‌تنهایی منزل را ترک نمی‌کنند.

راهکار روزمرهٔ زنان برای گریز از آزار جنسی

بیش از نیمی از زنان فرانسوی برای جلوگیری از قربانی شدن پوشش خود را تغییر می‌دهند. نظرسنجی‌ها بیانگر آن است که آنها با پوشیدن شلوار به‌جای دامن، پوشیدن روسری برای پنهان کردن بالاتنه، استفاده کردن از دوچرخه، تاکسی و خودرو به‌ویژه در عصرها و تغییر مسیر تردد از جمله اقداماتی است که آنها برای جلوگیری از آزار جنسی انجام می‌دهند.

شکایت‌ها و استعفاها

چندین کارمند زن به‌دلیل آزار و اذیت جنسی و اخلاقی از فدراسیون فوتبال فرانسه استعفا داده‌اند. یکی از کارمندان سابق با شکایت از یکی از مدیران، فدراسیون را به پرداخت ده هزار یورو جریمه محکوم کرد.

اثرات مخرب آزار جنسی بر روی کودکان

کارشناسان معتقدند تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند، در صورت عدم حمایت با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌شوند؛ این مشکلات شامل اختلالات خوردن، بزهکاری، اعتیاد به مواد مخدر و الکل، خودکشی، سقط جنین و افسردگی است. همچنین آمارها نشان می‌دهد تنها نیمی از قربانیان تحت درمان قرار می‌گیرند و حدود ۹درصد آن‌ها مراقبت‌های تخصصی تروما دریافت می‌کنند.

پویش‌ها و کارزارهای اجتماعی علیه آزار جنسی

• حمل‌ونقل عمومی: پویش «توقف کن، دیگر بس است» در نوامبر ۲۰۱۵م با همکاری نهادهای حمل‌ونقل پاریس و راه‌آهن برای مقابله با آزار جنسی در وسایل نقلیه عمومی راه‌اندازی شد.
• فضای مجازی و فرهنگی: پویش‌های Me Too# و Balance TonPorc# (خوک خود را افشا کن) به‌عنوان حرکت‌هایی از سوی زنان فرانسوی آغاز شد که الهام‌بخش جنبش‌های جهانی افشای آزار جنسی بودند.

دیدگاه‌ها در مورد آزار جنسی در فرانسه

یکی از مصاحبه‌کنندگان با خبرگزاری The Local، پاریس را بدترین شهر از نوع آزار جنسی توصیف کرده‌است که مردان برای صحبت‌های خود و احساسی که در یک فرد ایجاد می‌کنند، اهمیتی قائل نیستند. شدت آزادی مردان به‌حدی زیاد است که آنها در مترو، صندلی خود را عوض می‌کنند تا با نشستن در کنار زنان و صحبت کردن، آنها را به گوشه‌ای بکشانند و آزار دهند.

«فدریکا مورگینی»، رئیس سابق سیاست خارجی اتحادیهٔ اروپا معتقد است که خشونت جنسی علیه زنان به سطح اضطراری رسیده‌است و تقریباً تمام افرادی که مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند زن هستند.

به‌عقیدهٔ جامعه‌شناسان ارقام بالا و شوکه‌کنندهٔ حملات جنسی به زنان، نشانگر لزوم توجه به ارتقای ایمنی زنان در فضاهای عمومی است. حملهٔ جنسی به زنان در اماکن عمومی، چالشی مستمر است که هرچند با وجود شکایت بالا به صدر اخبار می‌آید؛ ولی در اثر بی‌توجهی مقامات مجدداً به حاشیه کشیده می‌شود.

افزایش آگاهی و گزارش‌دهی

در سال ۲۰۱۸م آمار شکایت مربوط به آزار جنسی ۲۰درصد و آمار شکایت علیه تجاوز ۱۷درصد افزایش یافته‌ است که نشان‌دهندهٔ آگاهی و تمایل بیشتر دختران و زنان برای گزارش این جرائم است.

منابع

• «اپیدمی آزار جنسی در اروپا؛ رکوردشکنی حملات جنسی به زنان در اماکن عمومی در فرانسه»، خبرگزاری میزان، تاریخ درج مطلب: ۱۵ مهر ۱۴۰۲ش.
• «ازدواج با محارم در اروپا/چرا فرانسه در برابر تغییر قانون مقاومت می‌کند؟» خبرگزاری میزان، تاریخ درج مطلب: ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ش.
• «افشاگری وزیر سابق فرانسوی از آزارهای جنسی «مقامات بالا»»، وب‌سایت شفقنا، تاریخ درج مطلب: ۲۷ مهر ۱۳۹۶ش.
• «آزار جنسی زنان فرانسه در حمل‌ونقل عمومی»، وب‌سایت ناگفته‌های صورتی، تاریخ بازدید: ۱۷ فروردین ۱۴۰۴ش.
• «آمار وحشتناک تجاوز جنسی به زنان و دختران در فرانسه»، وب‌سایت مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوهٔ قضاییه، تاریخ درج مطلب: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ش.
• «آمار هولناک از میزان خشونت جنسی علیه کودکان در فرانسه هر ۳ دقیقه یک کودک قربانی می‌شود!»، وب‌سایت کیهان، تاریخ درج مطلب: ۱۱ آذر ۱۴۰۲ش.
• «افزایش آمار آزار و تجاوز جنسی به زنان فرانسه در سال ۲۰۱۸»، وب‌سایت شفقنا، تاریخ درج مطلب: ۱۲ بهمن ۱۳۹۷ش.
• «بالارفتن اعتراضات فرانسوی‌ها در پی افزایش آمار خشونت جنسی در دانشگاه‌ها»، خبرگزاری فارس، تاریخ درج مطلب: ۷ آذر ۱۴۰۲ش.
• «بزرگ‌ترین پروندهٔ آزار جنسی کودکان در فرانسه چیست؟»، خبرگزاری میزان، تاریخ درج مطلب: ۷ اسفند ۱۴۰۳ش.
• «تاریخچه‌ای از رسوایی‌های جنسی مقامات در فرانسه»، مشرق‌نیوز، تاریخ درج مطلب: ۲ خرداد ۱۳۹۵ش.
• «توحش پلیس فرانسه در قبال اقلیت‌ها/ از خفه‌کردن تا تجاوز جنسی»، خبرگزاری میزان، تاریخ درج مطلب: ۱۸ تیر ۱۳۹۷ش.
• «جامعهٔ رکورددار خشونت جنسی علیه زنان»، جامعهٔ خبری تحلیلی الف، تاریخ درج مطلب: ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ش.
• «جراح فرانسوی به آزار جنسی ۲۹۹ زن و کودک متهم شد»، وب‌سایت شفقنا، تاریخ درج مطلب: ۷ اسفند ۱۴۰۳ش.
• «رسوایی بزرگ در فدراسیون فوتبال فرانسه/ آزار جنسی گسترده»، وب‌سایت مؤسسهٔ مطالعاتی تحریریه، تاریخ درج مطلب: ۱۹ شهریور ۱۴۰۱ش.
• «خشونت جنسی در وسایل نقلیهٔ عمومی فرانسه به‌طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته‌است»، وب‌سایت یورونیوز، تاریخ درج مطلب: ۱۱ مارچ ۲۰۲۵م.
• «سالانه ۱۶۰ هزار کودک در فرانسه قربانی خشونت جنسی می‌شوند»، وب‌سایت یورونیوز فارسی، تاریخ درج مطلب: ۱ مارچ ۲۰۲۱م.
• «سونامی تجاوز و خشونت جنسی در فرانسه به روایت آمار»، وب‌سایت همشهری‌آنلاین، تاریخ درج مطلب: ۶ آذر ۱۴۰۳ش.
• «فرانسه زیر فشار رسیدگی به پرونده‌های تجاوز جنسی»، خبرگزاری میزان، تاریخ درج مطلب: ۴ فرودین ۱۴۰۴ش.
• «فساد اخلاقی در یک مدرسه کاتولیک نخست‌وزیر فرانسه را به دردسر انداخت»، وب‌سایت کیهان، تاریخ درج مطلب: ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ش.
• «طوفان اعتراض به سوءاستفاده جنسی در صنعت سینمای فرانسه»، خبرگزاری میزان، تاریخ درج مطلب: ۵ اسفند ۱۴۰۲ش.
• «کشورهای غربی در جمع بدترین کشورها از نظر آمار تجاوز جنسی»، خبرگزاری میزان، تاریخ درج مطلب: ۱۷ تیر ۱۴۰۲ش.
• «کلاه قانون بر سر رابطهٔ جنسی با نزدیکان در فرانسه»، خبرگزاری آنا، تاریخ درج مطلب: ۳ اسفند ۱۳۹۹ش.
• محمدزاده، حمیده، «آزار جنسی در فرانسه و ایالات‌متحده (۳)»، وب‌سایت کانون انسان‌شناسی و فرهنگ، تاریخ درج مطلب: ۴ بهمن ۱۴۰۰ش.
• «نحوهٔ اثبات جرم تجاوز جنسی چیست؟»، وب‌سایت فرارو، تاریخ درج مطلب: ۵ آذر ۱۴۰۱ش.