دشداشه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''<big>دشداشه؛</big>''' نوعی پیراهن عربی بلند و گشاد.<br>دِشْداشه پیراهنی بلند، تا حدی گشاد و با آستین‌‌های باز و تن‌پوشی برای تمام فصل‌های سال در مناطق با آب و هوای گرم و شرجی است. این لباس سنتی، بسته به منطقه، فرهنگ، آب و هوا و سلیقه پوشنده در رنگ، طرح، جنس و شکل متفاوت عرضه می‌‌شود.

«[[دشداشه]]» واژه‌‌ای عربی و به‌‌معنی لباس مردانۀ عربی بلند و گشاد است.<ref>  انوری، فرهنگ بزرگ سخن، 1382ش، ج4، ص3207.</ref> عرب‌زبانان مناطق خوزستان، عراق، کویت، شام و عمان برای این لباس از واژه دشداشه استفاده می‌‌کنند. در زبان مردمان سایر مناطق، واژگان «ثوب» یا «کندوره» بر این تن‌پوش اطلاق می‌شود.<ref>  [https://5dndn.weebly.com/1575160416051604157515761587-157516041578160216041610158316101577.html طالب عبدالله، «الملابس التقلیدیه»، وب‌سایت ویبلی.]</ref>

==شکل==

دشداشه یک پیراهن گشاد و یکسره است که تا پایین پا می‌‌آید و دو جیب بزرگ در دو طرف دارد. این جیب‌‌ها گاهی درون درز یا شکاف کناری لباس قرار می‌‌گیرند و گاهی به‌‌صورت جیب روی لباس در جلوی آن دوخته می‌‌شوند. بعضی از انواع دشداشه هم مانند پیراهن‌‌های معمولی مردانه، یک جیب کوچک روی سینه در سمت چپ دارند.<ref>  مجموعه من العلماء و الباحثین، موسوعه العربیه العالمیه، 1999م، ج1، ص594.</ref>

این پیراهن در مناطق مختلف، شکل و طرح‌‌های متفاوتی دارد. دشداشه اماراتی یقه‌‌ای گرد و ساده دارد و با دو یا سه دکمه از جلو بسته می‌‌شود؛ اما دشداشۀ عراقی یقه‌‌دار است و تا روی سینه دکمه می‌‌خورد. همچنین، بعضی از انواع دشداشه آستین‌‌هایی دارند که مانند پیراهن‌‌های معمولی مردانه، سرآستین و دکمه دارند و بعضی دیگر آستین‌‌هایی ساده دارند. دشداشۀ عمانی بلند و گشاد و بدون یقه است. دو جیب بر روی سینه دارد و با گلدوزی سفید یا رنگی، زیبا شده است. دشداشۀ کویتی، از دیگر دشداشه‌‌ها گشادتر است. این نوع دشداشه بدان جهت که از پارچه‌‌های ضخیم و تیره‌‌دوخت می‌‌شود؛ یک لباس زمستانی است.<ref>  [https://farkhondekala.ir/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%AF%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D9%87-%D9%88-%D8%AE%D8%B5%D9%88%D8%B5%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%A2%D9%86%D9%87%D8%A7 «معرفی انواع دشداشه و خصوصیات آنها»، وب‌سایت فرخنده کالا.]</ref>

برای دوختن این پیراهن، معمولاً از پارچه‌‌های تترون یا وال که رنگ‌‌های روشنی مانند سفید، طوسی، کرم و آبی دارند، استفاده می‌‌شود. این پارچه‌‌ها مناسب آب‌وهوای گرم منطقه است. در فصل سرما، پارچه‌‌های ضخیم‌‌تری برای دوخت دشداشه به کار می‌‌روند. این پیراهن به‌صورت معمول بدون زینت است.<ref>  نظری داشلی‌برون، «پوشاک جنوب»، 1378ش، ص60.</ref>

==دشداشه‌‌پوشی==

==کارکرد اجتماعی دشداشه==

==دشداشه‌‌پوشی در مراسم آیینی==

در مراسم عزاداری، مردان عرب دشداشه‌‌ای به رنگ مشکی می‌‌پوشند و [[دستار]] سیاه به سر می‌‌بندند. هر ساله عرب‌‌های خوزستانی با لباس‌‌های ملی خود شامل دشداشه، [[عبا]] و عقال در اهواز به مناسبت روز ارتش جمهوری اسلامی ایران رژه می‌‌روند.<ref>  [https://www.jahannews.com/analysis/67348/%D8%B1%DA%98%D9%87-%D8%B9%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D9%87-%D8%B9%DA%A9%D8%B3 «رژه با عبا و دشداشه»، وب‌سایت جهان نیوز.]</ref> بر همین اساس، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از سال ۲۰۲۰م دشداشه را به‌‌عنوان لباس عربی رسمی اهواز ثبت کرده است.<ref>  [https://raseef22.net/article/1087345-%D8%A7%D9%84%D8%AF%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%A9-%D9%81%D9%8A-%D8%A5%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D9%85%D8%B2-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B1%D9%88%D8%A8%D8%A9-%D8%A3%D9%85-%D9%85%D9%88%D8%B6%D8%A9-%D8%AD%D8%AF%D9%8A%D8%AB% جابر، «الدشداشه فی ایران...رمز العروبه ام موضه حدیثه»، وب‌سایت رصیف.]</ref>

==دشداشه زنانه==

*«معرفی انواع دشداشه و خصوصیات آنها»، وب‌‌سایت فرخنده کالا، تاریخ بازدید: ۲۶ نوامبر ۲۰۲۳م.

*«سلطنت عمان قوانین پوشیدن دشداشه را تشدید کرد»، وب‌‌سایت فرارو، تاریخ درج مطلب: ۱۸ بهمن ۱۴۰۰ش.

*«رژه با عبا و دشداشه»، وب‌‌سایت جهان نیوز، تاریخ درج مطلب: ۱ مهر ۱۳۸۸ش.

*جابر، امیر، «الدشداشه فی ایران...رمز العروبه ام موضه حدیثه»، وب‌‌سایت رصیف، تاریخ درج مطلب: ۱۵ آوریل ۲۰۲۲م.

*رضایی، طاها، «پوشش زنان جنوب؛ آمیزه‌‌ای از رنگ و نقش و نگار»، وب‌‌سایت سفر زون، تاریخ درج مطلب: ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ش.

*سیادت، موسى، تاریخ جغرافیایی عرب خوزستان، تهران، سهند، ۱۳۷۴ش.

*قرنجیک، زلیخا، «پوشاک مردم خوزستان«، کتاب ماه هنر، شمارۀ ۱۷-۱۸، ۱۳۷۸ش.

*مجتهدپور، یاسمین، «دشداشه»، وب‌‌سایت مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، تاریج درج مطلب: ۱۹ آذر ۱۳۹۸ش.

*نظری داشلی‌برون، زلیخا، «پوشاک جنوب»، کتاب ماه هنر، شمارۀ ۱۷-۱۸، ۱۳۷۸ش.

[[رده: ویکی‌رز]]