ویکی‌رز:Featured articles/2024/52: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای تازه حاوی «{{صفحه اصلی/اصلی/راست/منتخب/الگو <!-------------------------------------------------> <!-- نام عکس بهمراه نوع آن مثلا=example.jpg --> |تصویر = <!-------------------------------------------------> <!-- توضیح عکس --> |جایگزین = <!-------------------------------------------------> <!-- اندازه تصویر معمولا بیش از ۱۵۰ پیکسل نباشد --> |ا...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
عبا از گذشته‌های دور لباس رسمی عرب‌ها بوده است. روحانیان هم از عبا استفاده می‌کنند. عبا در اندازه‌ها و رنگ‌های مختلف بهصورت مردانه و زنانه در بازار عرضه می‌شود. جنس پارچه عبا در برخی از مناطق، از پشم گوسفند یا کرک شتر است. تاریخچة پوشیدن عبا، در ایران به دوره پیش از اسلام برمیگردد که بیشتر به‌عنوان لباس گران‌بها برای درباریان مورد استفاده بوده است. اولین پادشاه اشکانیان، همواره بر روی لباس‌هایش عبا می‌پوشیده و این سنت را پادشاهان بعد از او همچنان ادامه دادند. | عبا از گذشته‌های دور لباس رسمی عرب‌ها بوده است. روحانیان هم از عبا استفاده می‌کنند. عبا در اندازه‌ها و رنگ‌های مختلف بهصورت مردانه و زنانه در بازار عرضه می‌شود. جنس پارچه عبا در برخی از مناطق، از پشم گوسفند یا کرک شتر است. تاریخچة پوشیدن عبا، در ایران به دوره پیش از اسلام برمیگردد که بیشتر به‌عنوان لباس گران‌بها برای درباریان مورد استفاده بوده است. اولین پادشاه اشکانیان، همواره بر روی لباس‌هایش عبا می‌پوشیده و این سنت را پادشاهان بعد از او همچنان ادامه دادند. | ||
ترویج عبا در ایران بیشتر به بعد از اسلام برمیگردد که به چند دوره تقسیم می‌شود: در دور صفویه جهانگردان از پوشیدن عبا گزارش داده‌اند. در دورة زندیه نیز کریم‌خان زند عبایی را بر روی قبا می‌پوشیده است. در دوره قاجاریه پوشش عبا در میان اصناف و گروه‌هایی از اقشار مردم رواج داشته است. در عصر قاجاریه مردم ایران توجه خاصی به لباس داشتند و پوشیدن لباس کوتاه را مغایر با فرهنگ و متانت خود می‌دانستند. در این دوره، پوشیدن لباسی از سر تا پا، نقش مهمی در جایگاه و احترام افراد داشت؛ لذا این امر به رواج عبا در بین مردم ایران منجر شد. روحانیون نیز عبا را به‌عنوان روپوش مورد استفاده قرار می‌دادند. آنها در زمستان عبایی به نام عبای نجفی و بوشهری و در تابستان عبای کشمیر‌شکن را به تن می‌کردند. حدیث کسا یک نمونه تاریخی است که به پوشش عبا اشاره دارد. به اهل‌بیت پیامبر به‌دلیل این‌که زیر عبا قرار گرفته‌اند آل‌عبا گفته می‌شود. عبا لباس رسمی اعراب است و در ایران به‌عنوان لباس روحانیت شناخته شده است. طلبه‌ها در حوزه‌های علمیه در حجره و کلاس درس، معمولاً عبا به دوش می‌اندازند و زمینه را برای پوشیدن لباس روحانیت فراهم می‌کند؛ پوشیدن عبا توسط مداحان و روضه‌خوانان غیر‌روحانی در مجالس مذهبی نیز مرسوم است. | ترویج عبا در ایران بیشتر به بعد از اسلام برمیگردد که به چند دوره تقسیم می‌شود: در دور صفویه جهانگردان از پوشیدن عبا گزارش داده‌اند. در دورة زندیه نیز کریم‌خان زند عبایی را بر روی قبا می‌پوشیده است. در دوره قاجاریه پوشش عبا در میان اصناف و گروه‌هایی از اقشار مردم رواج داشته است. در عصر قاجاریه مردم ایران توجه خاصی به لباس داشتند و پوشیدن لباس کوتاه را مغایر با فرهنگ و متانت خود می‌دانستند. در این دوره، پوشیدن لباسی از سر تا پا، نقش مهمی در جایگاه و احترام افراد داشت؛ لذا این امر به رواج عبا در بین مردم ایران منجر شد. روحانیون نیز عبا را به‌عنوان روپوش مورد استفاده قرار می‌دادند. آنها در زمستان عبایی به نام عبای نجفی و بوشهری و در تابستان عبای کشمیر‌شکن را به تن می‌کردند. حدیث کسا یک نمونه تاریخی است که به پوشش عبا اشاره دارد. به اهل‌بیت پیامبر به‌دلیل این‌که زیر عبا قرار گرفته‌اند آل‌عبا گفته می‌شود. عبا لباس رسمی اعراب است و در ایران به‌عنوان لباس روحانیت شناخته شده است. طلبه‌ها در حوزه‌های علمیه در حجره و کلاس درس، معمولاً عبا به دوش می‌اندازند و زمینه را برای پوشیدن لباس روحانیت فراهم می‌کند؛ پوشیدن عبا توسط مداحان و روضه‌خوانان غیر‌روحانی در مجالس مذهبی نیز مرسوم است. عبایی که روحانیون به دوش می‌اندازند نماد استفادۀ عبا توسط پیامبر اسلام است؛ لذا این پوشش، نماد تعلق به اسلام است. این لباس در فرهنگ شیعیان ایران دارای تکریم است. از روایات و احادیث اسلامی می‌توان دریافت که این لباس علاوه بر مزیت‌های اجتماعی یک نوع قداست معنوی نیز دارد.[۱۳] یکی دیگر از مزیت‌های عبا این است که رعایت حیا و پوشیدگی بیشتری نسبت به دیگر لباس‌ها دارد. | ||
}} | }} | ||