بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
تعالیم صریحی از زرتشت مرتبط با بحث حجاب وارد نشده است. فقط قسمت‌هایی از اوستا بر ترک و رها کردن زن در ایام عادت ماهیانه دلالت دارد؛ تا جایی‌که با هیچ کس ارتباط نداشته باشد و حتی کسی او را نبیند. عالمان اولیۀ زرتشت با توصیه به حجاب زنان این حکم را به‌عنوان امری ملی در زنان ایرانی نهادینه کردند. در پند و اندرزهای اشو زرتشت توصیه به حجاب و پوشش ظاهری و باطنی دیده می‌شود. ویل دورانت معتقد است از دوران داریوش به بعد قانون حجاب مطرح و موجب انزوای زنان شد.<ref> [https://hadith.net/post/5516/%D8%AD%D8%AC%D8%A7%D8%A8-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%AF%D9%8A%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%87%D9%8A/p223/ عسگری مهرآبادی، «حجاب در ادیان الهی»، وب‌سایت حدیث‌نت.]</ref> | تعالیم صریحی از زرتشت مرتبط با بحث حجاب وارد نشده است. فقط قسمت‌هایی از اوستا بر ترک و رها کردن زن در ایام عادت ماهیانه دلالت دارد؛ تا جایی‌که با هیچ کس ارتباط نداشته باشد و حتی کسی او را نبیند. عالمان اولیۀ زرتشت با توصیه به حجاب زنان این حکم را به‌عنوان امری ملی در زنان ایرانی نهادینه کردند. در پند و اندرزهای اشو زرتشت توصیه به حجاب و پوشش ظاهری و باطنی دیده می‌شود. ویل دورانت معتقد است از دوران داریوش به بعد قانون حجاب مطرح و موجب انزوای زنان شد.<ref> [https://hadith.net/post/5516/%D8%AD%D8%AC%D8%A7%D8%A8-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%AF%D9%8A%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%87%D9%8A/p223/ عسگری مهرآبادی، «حجاب در ادیان الهی»، وب‌سایت حدیث‌نت.]</ref> | ||
==حجاب در | ==حجاب در سبک زندگی زنان ایرانی زرتشتی== | ||
[[پرونده:زنان-زرتشتی.jpg|بندانگشتی|پوشش زنان زرتشتی در عصر صفوی]] | [[پرونده:زنان-زرتشتی.jpg|بندانگشتی|پوشش زنان زرتشتی در عصر صفوی]] | ||
از لحاظ تاریخی مقید بودن زنان زرتشتی به حجاب امری مسلم و قطعی است. زنان در دورۀ اشکانی، قبایی تا زانو بر تن می‌کردند و با شنلی که بر سر انداخته بودند، موهای خود را مانند یونانیان آرایش می‌کردند و از میان سر فرق باز می‌کردند. | از لحاظ تاریخی مقید بودن زنان زرتشتی به حجاب امری مسلم و قطعی است. زنان در دورۀ اشکانی، قبایی تا زانو بر تن می‌کردند و با شنلی که بر سر انداخته بودند، موهای خود را مانند یونانیان آرایش می‌کردند و از میان سر فرق باز می‌کردند. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
از دیگر [[پوشاک زنان در دوره اشکانیان]]، پیراهن بلند، گشاد، پرچین آستین‌دار بود. پیراهن دیگری هم داشتند که روی اولی می‌پوشیدند. قد پیراهن دوم نسبت به اولی کوتاه‌تر و یقۀ آن باز بوده است. روی این دو پیراهن، چادری هم بر سر می‌کردند. پارچۀ پیراهن با قلاب‌دوزی طراحی شده بود. کمربندی هم می‌بستند که گشادی پیراهن آنان را جمع می‌کرد. چادر هم به رنگ شاد ارغوانی و سفید بوده است. | از دیگر [[پوشاک زنان در دوره اشکانیان]]، پیراهن بلند، گشاد، پرچین آستین‌دار بود. پیراهن دیگری هم داشتند که روی اولی می‌پوشیدند. قد پیراهن دوم نسبت به اولی کوتاه‌تر و یقۀ آن باز بوده است. روی این دو پیراهن، چادری هم بر سر می‌کردند. پارچۀ پیراهن با قلاب‌دوزی طراحی شده بود. کمربندی هم می‌بستند که گشادی پیراهن آنان را جمع می‌کرد. چادر هم به رنگ شاد ارغوانی و سفید بوده است. | ||
پوشش در دوره ساسانی به همین شیوه ادامه پیدا کرد. به نظر برخی مورخان در ایران باستان فقط زنان وابسته به طبقۀ اشراف موظف به پوشاندن چهرۀ خود بودند. دلیل این گروه از محققان فرش کوچکی است که رودنکه- شرق‌شناس شوروی- از دورۀ هخامنشی یافته است. در نقوش این فرش، زنان عادی چهرۀ خود را نپوشانده‌اند و شنلی مانند چادر بر روی سر خود انداخته‌اند. در آن دوره، زنان ملکه از [[شنل|شنل]]<nowiki/>های بلند که کاملاً بدن و سینه را می‌پوشاند استفاده می‌کردند. | [[پوشاک زنان در دوران ساسانیان|پوشش در دوره ساسانی]] به همین شیوه ادامه پیدا کرد. به نظر برخی مورخان در ایران باستان فقط زنان وابسته به طبقۀ اشراف موظف به پوشاندن چهرۀ خود بودند. دلیل این گروه از محققان فرش کوچکی است که رودنکه- شرق‌شناس شوروی- از دورۀ هخامنشی یافته است. در نقوش این فرش، زنان عادی چهرۀ خود را نپوشانده‌اند و شنلی مانند چادر بر روی سر خود انداخته‌اند. در آن دوره، زنان ملکه از [[شنل|شنل]]<nowiki/>های بلند که کاملاً بدن و سینه را می‌پوشاند استفاده می‌کردند. | ||
در دوران صفوی هم زنان زرتشتی پوشش محجبانه‌ای داشتند.<ref> [https://ensani.ir/file/download/article/20121209082144-9495-31.pdf جعفری، «بررسی حجاب و نوع پوشش زنان زرتشتی در ایران عصر صفوی»، 1390ش، ص33.]</ref> | در دوران صفوی هم زنان زرتشتی پوشش محجبانه‌ای داشتند.<ref> [https://ensani.ir/file/download/article/20121209082144-9495-31.pdf جعفری، «بررسی حجاب و نوع پوشش زنان زرتشتی در ایران عصر صفوی»، 1390ش، ص33.]</ref> | ||
