لباس اعراب خوزستان: تفاوت میان نسخه‌ها

لباس اعراب خوزستان بازتابی از شرایط اقلیمی، ساختار اجتماعی و باورهای دینی این قوم است. مردان معمولاً دشداشه، عقال و چفیه می‌پوشند که متناسب با آب‌وهوای گرم منطقه طراحی شده و نشانگر شأن و وقار فرد در جامعه است. زنان نیز با پوشش‌هایی مانند عبا، بخنق و شیله، ضمن رعایت حجاب، نقش مهمی در انتقال زیبایی‌شناسی بومی ایفا می‌کنند. این پوشش‌ها تنها کارکرد زیستی ندارند، بلکه حامل مفاهیم فرهنگی عمیقی همچون حفظ عفاف، تمایز قومی و پیوند با سنت‌های مذهبی‌اند. در دورۀ پهلوی اول، کوشش برای جایگزینی پوشاک سنتی با لباس‌های غربی با واکنش شدید مردم روبه‌رو شد و آشکار ساخت که پوشش، نقشی اساسی در حفظ هویت قومی و مذهبی آنان دارد.

پوشاک مردان و زنان در استان خوزستان، از تنوع قابل توجهی برخوردار است. این گستردگی در سبک‌های پوشش، نشان‌دهندۀ اهمیت عمیق ارزش‌های فرهنگی مرتبط با پوشیدگی و حرمت بدن میان مردمان این دیار است.<ref>[https://www.eneshat.com/iranian-traditional-costumes/khuzestan «لباس سنتی خوزستان نشانگر آداب و رسوم و فرهنگ جنوب ایران»، وب‌سایت نشاط‌آوران.]</ref>

=== '''تأثیر آب‌وهوا بر پوشش اعراب خوزستان''' ===

=== '''تأثیر عوامل میان‌فرهنگی بر لباس اعراب خوزستان''' ===

=== تأثیر باورهای دینی بر لباس  اعراب خوزستان ===

اصل مهم در انتخاب نوع پوشاک زنان عرب، حفظ پوشش کامل و رعایت حجاب اسلامی است؛<ref>[https://www.visitiran.ir/fa/costume/%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D9%85%D8%AD%D9%84%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%AE%D9%88%D8%B2%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 «لباس محلی مردم خوزستان»، وب‌سایت ایران.]</ref> این پوشاک شامل موارد زیر است:

عصابه، از سرپوش‌های زنانه اعراب است که زنان میانسال آن را دور شیله یا بخنک می‌پیچند. اندازه و جنس عصابه به عواملی چون سن، طبقۀ اجتماعی و سادات بودن فرد بستگی دارد؛ در واقع زنانی که از طوایف برجسته‌تری هستند، عصابۀ آنان از جنس ابریشم و بزرگتر از سایر طوایف است و این امر بیانگر درجه و منزلت فرد پوشنده است. عصابه اغلب از پارچه‌های ابریشمی، پنبه‌ای یا مخمل تهیه و به‌رنگ‌های سیاه یا قرمز جگری دیده می‌شود. زنان اعراب در مراسم عزاداری نیز عصابه را دور سر خود می‌پیچد و گاهی نیز برای نشان دادن حال روحی خود آن را گل‌اندود می‌کنند. عصابه بیشتر میان عرب‌های سوسنگرد، شوشتر و خوزستان مرسوم است.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>

بویومه، نوعی سرپوش مثلث‌شکل، ریشه‌دار و از جنس مخمل یا ابریشم است که در بعضی از مناطق عرب‌نشین خوزستان توسط زنان بیوه، روی شیله استفاده می‌شود. رنگ این سرپوش اغلب سیاه و گاهی به‌رنگ نارنجی است. در برخی مناطق مانند «شیخ‌حاجات» بویومۀ زنان با نقوش متعددی تزیین می‌شود.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>  

ترتیب سرپوش‌ها میان زنان اعراب مناطق مختلف خوزستان متفاوت است. به‌عنوان مثال زنان منطقۀ سوسنگرد ابتدا شیله را می‌پوشند و سپس از چرقدیه یا بویومه استفاده می‌کنند؛ درواقع شیله به‌تنهایی کاربرد دارد؛ اما بویومه و چرقدیه همراه با سرپوش دیگر استفاده می‌شود. در منطقۀ شیخ‌حاجات شوشتر نیز زنان به این ترتیب از سرپوش‌ها استفاده می‌کنند که به‌هنگام خروج از منزل ابتدا از شیله، عصابه و عبا و در داخل منزل به‌ترتیب از شیله، بخنک و عصابه استفاده می‌کنند. در سایر مناطق خوزستان نیز اغلب زنان شیله را با عبا می‌پوشند.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>

عبا همان چادر سیاه‌رنگ زنان عرب است که برای دوخت ان از پارچۀ کرپ، حریر و ساتن تهیه می‌شود. عبای اعراب خوزستان شامل دو قسمت بالایی که سر، کمر و دست‌ها را می‌پوشاند و قسمت پایینی که کمرتا مچ پا را در بر گرفته، تشکیل می‌شود. گاهی‌اوقات دور سر و لبه‌های آستین با نخ‌های ابریشمی تزیین می‌شود.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>

مزویه، نوعی عبای پشمی، به‌رنگ‌های قهوه‌ای، سیاه یا سورمه‌ای است که امروزه بیشتر توسط افراد مسن مورد استفاده قرار می‌گیرد. لبه‌های آستین و اطراف مزویه با نوارهای طلایی‌رنگ حاشیه‌دوزی می‌شود. این نوع عبا میان زنان و مردان مشترک است؛ اما بیشتر توسط زنان استفاده می‌شود.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>

دشداشه یکی از تن‌پوش‌های اصلی زنان عرب خوزستان است که قدی تا زیر زانو دارد و فاقد تزیینات است. آستین‌های دشداشه گشاد و بلند بوده و در دوطرف پهلوهای آن جیب مخفی قرار دارد. دشداشۀ عروس‌ در میان بانوان عرب خوزستان سفیدرنگ است. زنان عرب از رنگ‌‌های سیاه، قهوه‌ای و سبز و زنان میانسال از رنگ تیرۀ آن استفاده می‌کنند. پارچه‌های مورد استفاده برای دوخت دشداشه، حریر، کدری و نخی است.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>

نفنوف یکی از تن‌پوش‌های بلند زنان عرب خوزستان که بیشتر در سوسنگرد، آبادان و شادگان رواج دارد. بلندی نفنوف تا روی مچ پا است و آستینی گشاد و بلند دارد که سر آستین آن به‌وسیلۀ کش جمع می‌شود. برای تهیۀ این تن‌پوش از پارچه‌های کدری، مخمل، زری، ابریشم، چیت و پنبه‌ای استفاده می‌شود.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref> نفنوف زنان جوان به‌رنگ قرمز، زرد و نارنجی است و زنان میانسال از رنگ‌های تیرۀ آن استفاده می‌کنند. این نوع تن‌پوش فاقد تزیین بوده و روی اَتِگ پوشیده می‌شود.<ref>   [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/2142261/%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%B4-%D8%A7%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%B2%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 باوی، «بررسی پوشاک اعراب خوزستان»، 1398ش، ص3.]</ref>

بشت، نوعی تن‌پوش تابستانۀ اعراب خوزستانی است که هنگام بیرون رفتن، آن را روی سر نیز می‌اندازند که در این صورت نوعی سرپوش به شمار می‌آید. زنان عرب منطقۀ شادگان به این نوع تن‌پوش «جنامیه» می‌گویند. حاشیه‌ها و لبه‌های این تن‌پوش با نوارهای زردار به‌نام «کَلبِد» تزیین می‌شود. گاهی نیز حاشیۀ بالاتنۀ آن را منگوله‌هایی به‌نام کارگوشه نصب می‌کنند. در منطقۀ شیخ‌حاجات دور سر بشت در قسمت جلو از نوعی نوار ابریشمی به‌نام «کِلپ‌دون» استفاده می‌شود. این تن‌پوش میان مردان و زنان این منطقه مشترک است.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>

این مدل ثوب تنگ‌تر، بدون آستین و دارای یقه گرد است و کمر آن به‌کمک کمربند پارچه‌ای به‌نام شال (که در اصطلاح محلی حِزام نامیده می‌شود) استفاده می‌کنند. جنس این ثوب از پارچه‌های توری سیاه‌رنگ است. اصطلاح حِزام همچنین به‌حالتی اشاره دارد که ثوب از قسمت پایین جمع شود و دور کمر بسته شود.

آستین این مدل ثوب، سمبوسه‌دار و دارای یقۀ گرد است و جنس آن از پارچه‌های توری مشکی‌رنگ انتخاب می‌شود. میزان پارچۀ مصرفی برای ثوب ردان به‌طول شش متر و عرض نود سانتی‌متر است. قسمت جلوی این نوع ثوب گشاد و پشت آن بسته است و در زیر بغل تکه‌پارچه‌ای برای گشاد شدن به لباس اضافه می‌شود که به آن تَخروسه می‌گویند. همچنین در اصطلاح محلی، به یقه زیج و به سرآستین رِقزه گفته می‌شود.

این مدل ثوب بدون آستین و گشادتر و بلندتر از ثوب هاشمی و جنس آن از پارچه‌های توری سیاه‌رنگ انتخاب می‌شود. ثوب عروس اغلب به‌رنگ سفید یا سبز و فاقد تزیینات است. زنان هنگام کارکردن، لبۀ دو آستین ثوب را به هم گره زده و به پشت گردن می‌اندازند تا گشادی آستین‌ها جمع شود.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>

استفاده از شلوار در بین بانوان عرب زیاد رایج نیست. «الباس» نام شلوار بانوان عرب بوده که شبیه شلوارهای معمولی است. بعضی از مناطق عرب‌نشین خوزستان، شلوار پاچه‌تنگ و برخی مناطق دیگر، شلوار پاچه گشاد می‌پوشند. مردم شادگان به لباس (شلوار)، «نص‌الچسوه» می‌گویند که لغت آن در اصل «نَص‌الکِسوه» بوده که کسوه به‌معنی جامه و نص به‌معنی نصف است و تلفیق این دو به‌معنی نصف جامه یا تن‌پوشی که نصف بدن را می‌پوشاند، به‌کار می‌رود.

* '''لباس خِراطی''': نوعی شلوار شبیه شلوار کردی که دمپای آن تنگ و کش‌دار است. از این نوع شلوار بیشتر بزرگسالان استفاده می‌کنند و جزئی از لباس عروس به شمار می‌رود.

* '''لباس اَبوخیط''': این نوع شلوار مخصوص عروس‌ و سفیدرنگ است که دمپای آن چین‌دار است و با پر تزیین شده است.

* '''لباس خِفتی''': نوعی شلوار شبیه بیژامه و دارای دمپای تنگ که البته بالاتنۀ شلوار نسبت به دمپای شلوار تنگ‌تر است. همۀ انواع شلوارها به‌وسیلۀ ند نخی و پنبه‌ای در قسمت کمر جمع می‌شوند.<ref>[https://handicraftskhz.ir/local-clothing-of-khuzestan-arab-women/ «پوشاک محلی بانوان عرب خوزستان»، وب‌سایت بانک اطلاعات صنایع دستی خوزستان.]</ref>