حرمت تن: تفاوت میان نسخه‌ها

در نقاشی‌های به‌جامانده از مصر باستان که قدمت آن به 3000 سال قبل از میلاد می‌رسد، دختران تمام بدن خود را پوشانده‌اند.<ref>موسوی، نگاه دوباره به مسئله حجاب، 1359ش، ص22.</ref> در تصاویر باقی‌مانده از دوران ایران باستان نیز صورت زن دیده نمی‌شود.<ref> مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، 1372ش، ج‏19. ص386.</ref> در یکی از نقش‌های باقی‌مانده از زنی در عراق که سابقه آن به 4000 سال قبل از میلاد بر می‌گردد، پوشاندن سر با تکه‌ای از پارچه به تصویر کشیده شده است.<ref>ولگسناگ، برای پاکدامنی، به نقل از روزنامه جام جم، 9/2/1389، سال هفتم، شماره 1985، ص14.</ref> در ایران دوران ساسانی نیز که اسلام وارد آن شد، پوشیدگی تن شکوه بیشتری یافت.<ref>موسوی، نگاه دوباره به مسئله حجاب، 1359ش، ص24 – 29.</ref>

بدن‌نمایی در تضاد آشکار با حرمت بدن است.‌اندام‌نمایی همانطوری که ممکن است در فضای حقیقی صورت گیرد، در فضای مجازی نیز ممکن است محقق شود. منظور از بدن‌نمایی در فضای مجازی این است که فرد فیلم یا تصویری از خود ارائه دهد که فاقد پوشش شرعی است و تهییج شهوانی را به دنبال دارد.<ref>زهروی و احمدزاده، «تن نمایی زنان در فضای مجازی با نگاهی به آموزه‌های فقه امامیه و حقوق ایران»،  1394ش، ص204.</ref> در آموزه‌های قرآنی، بدن‌نمایی به‌دلیل این که ظاهر شدن در بین مردم همانند مردم دوران جاهلی است، به صراحت از آن نهی شده است.<ref>سوره احزاب، آیه 33.</ref> در برخی روایات، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌‌و‌آله‌وسلّم) از زنانی که لباس بدن‌نما می‌پوشند به «پوشیدگان برهنه» تعبیر کرده است.<ref> قشیری، صحیح مسلم، 1374ش، ج3، ص1680. زمخشری، الفائق فی غریب الحدیث، 1417ق، ج3، ص154.</ref>