بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
====نماد مراحل سلوک و تکامل معنوی در عرفان==== | ====نماد مراحل سلوک و تکامل معنوی در عرفان==== | ||
در عرفان و تصوف، رنگ سبز نماد مراحل پیشرفته سلوک و تکامل معنوی است. در منظومه هفت‌پیکر نظامی، گنبد سبز مرحله سوم سلوک بهرام گور است که نشان‌دهنده توکل به خداوند و تسلیم در برابر اراده الهی می‌باشد. سبز همچنین نماد معرفت، یقین و آرامش در مراحل سلوک است. حاتم اصم، سمنانی و نجم رازی سبز را به‌عنوان رنگی که نشان‌دهندۀ آرامش روان و نفس مطمئنه است، معرفی می‌کنند. نجم‌الدین کبری نیز سبز را بالاترین رنگ و نماد حیات و نشاط می‌داند. در فتوت‌نامه‌ها، سبز رنگ ویژه درویشان است که نشان‌دهنده پذیرش توبه و زندگی معنوی است. همچنین در آثار هنری مانند نگاره‌های کمال‌الدین بهزاد، رنگ سبز به‌عنوان نماد جایگاه درویشان در مراتب سلوک معنوی به تصویر کشیده شده است.<ref>دانش و خزایی، «نمادشناسی رنگ سبز در فرهنگ و هنر ایرانی‌اسلامی»، 1399ش، ص26-27.</ref> | در عرفان و تصوف، رنگ سبز نماد مراحل پیشرفته سلوک و تکامل معنوی است. در منظومه هفت‌پیکر نظامی، گنبد سبز مرحله سوم سلوک بهرام گور است که نشان‌دهنده توکل به خداوند و تسلیم در برابر اراده الهی می‌باشد. سبز همچنین نماد معرفت، یقین و آرامش در مراحل سلوک است. حاتم اصم، سمنانی و نجم رازی سبز را به‌عنوان رنگی که نشان‌دهندۀ آرامش روان و نفس مطمئنه است، معرفی می‌کنند. نجم‌الدین کبری نیز سبز را بالاترین رنگ و نماد حیات و نشاط می‌داند. در فتوت‌نامه‌ها، سبز رنگ ویژه درویشان است که نشان‌دهنده پذیرش توبه و زندگی معنوی است. همچنین در آثار هنری مانند نگاره‌های کمال‌الدین بهزاد، رنگ سبز به‌عنوان نماد جایگاه درویشان در مراتب سلوک معنوی به تصویر کشیده شده است.<ref>[https://ensani.ir/file/download/article/1607944712-10233-19-3.pdf دانش و خزایی، «نمادشناسی رنگ سبز در فرهنگ و هنر ایرانی‌اسلامی»، 1399ش، ص26-27.]</ref> | ||
==رنگ سبز در فرهنگ غربی== | ==رنگ سبز در فرهنگ غربی== | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
==رنگ سبز ایرانی== | ==رنگ سبز ایرانی== | ||
رنگ سبز ایرانی، که به عنوان «سبز پرشین» شناخته می‌شود، نماد طبیعت، بهشت، تقدس و پرهیزکاری است. این رنگ که ترکیبی از سبز تیره و خاکستری است، بیانگر ثبات و جذابیت به‌همراه امید و شادابی می‌باشد. برای اولین بار در سال 1892م این رنگ به نام "Persian Green" نام‌گذاری شد، که با توجه به اهمیت آن در هنر و معماری سنتی ایرانی بوده است. از دوران باستان در ایران اهمیت ویژه‌ای داشته و در ساخت ظروف سلطنتی، زیورآلات و آثار هنری استفاده می‌شد. ایرانیان به قداست این سنگ اعتقاد داشتند و آن را نماد آرامش می‌دانستند. بعد از اسلام، فیروزه و رنگ آن در معماری اسلامی ایران، مانند گنبدها و مناره‌ها، جلوه‌های زیبایی پیدا کرد.<ref> «سبز ایرانی، رنگ سال 1401»، وب‌سایت طراحان لباس.</ref> | رنگ سبز ایرانی، که به عنوان «سبز پرشین» شناخته می‌شود، نماد طبیعت، بهشت، تقدس و پرهیزکاری است. این رنگ که ترکیبی از سبز تیره و خاکستری است، بیانگر ثبات و جذابیت به‌همراه امید و شادابی می‌باشد. برای اولین بار در سال 1892م این رنگ به نام "Persian Green" نام‌گذاری شد، که با توجه به اهمیت آن در هنر و معماری سنتی ایرانی بوده است. از دوران باستان در ایران اهمیت ویژه‌ای داشته و در ساخت ظروف سلطنتی، زیورآلات و آثار هنری استفاده می‌شد. ایرانیان به قداست این سنگ اعتقاد داشتند و آن را نماد آرامش می‌دانستند. بعد از اسلام، فیروزه و رنگ آن در معماری اسلامی ایران، مانند گنبدها و مناره‌ها، جلوه‌های زیبایی پیدا کرد.<ref> [https://tarahanelebas.com/persian-green-color-of01401 «سبز ایرانی، رنگ سال 1401»، وب‌سایت طراحان لباس.]</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
