حجاب در یهودیت: تفاوت میان نسخه‌ها

در زبان عبری واژۀ «صنیعوت» (צְנִיעוּת(Tz'ni'ut)) به‌معنای حریم خصوصی و عفت و پاکدامنی، برای اشاره به پوشش و رفتار اجتماعی یهودیان، به‌ویژه در مورد مسائل جنسی، استفاده می‌شود. در کتاب مقدس، این لفظ در کنار الفاظی آمده که به رفتار درونی افراد اشاره دارد و از انسان‌ها می‌خواهد که در محضر خدا با عفت و حیا رفتار کنند. عمق معنای این واژه بیانگر فرایندی است که طی آن فرد خود را می‌پوشاند تا دیگران به جای توجه به ظاهر، باطن و ارزش وجودی او را ببینند. رفتار عفیفانه با پوشیدن لباس‌ها یا انجام رفتارهایی که توجه دیگران را به ظاهر جلب می‌‌کند، در تقابل است. یکی از بزرگترین هدایای الهی به حضرت آدم و حوا نیز همین توجه کامل به باطن و جوهرۀ وجودی بود که با ارتکاب خطا، آن را از دست دادند و متوجه ظاهر خود شدند و از بهشت به زمین رانده شدند. خدا می‌خواهد انسان از همۀ ظرفیت وجودی خود بهره ببرد. توجه به ظاهر انسان را از باطن خود غافل می‌کند. تلمود در کنار معنای باطنی، معنای ظاهری را هم در نظر دارد و از این واژه برای پوشاندن صورت و ماندن زن در خانه در برابر غریبه‌ها استفاده کرده است.<ref> [https://hawzah.net/fa/Article/View/99100/%D8%B9%D9%81%D8%A7%D9%81-%D9%88-%D8%AD%D8%AC%D8%A7%D8%A8-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%DB%8C%D9%86-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%B4%DB%8C%D8%B9%DB%8C «حجاب و عفاف در دین یهود و اسلام شیعی»، وب‌سایت اطلاع‌رسانی حوزه.]</ref>