آزار جنسی در فرانسه

آزار جنسی در فرانسه؛  رفتارهایی با ماهیت جنسی و همراه با تحقیر، تهدید یا تعرض در فرانسه.

اوضاع بحران آزار جنسی در فرانسه به حدی وخیم است که این موضوع، به یک فرهنگ عادی مبدل شده است. تلاش‌های دولت برای مقابله با آزار جنسی در فرانسه تصنعی و محافظه‌کارانه است و برخی، پاریس را بدترین شهر از لحاظ آمار آزار جنسی می‌دانند.

مفهوم‌شناسی

آزار جنسی، بازۀ وسیعی از رفتارها مانند مزاحمت خیابانی تا سوءاستفادۀ جنسی و تجاوز را شامل می‌شود. آزار جنسی رفتاری با ماهیت جنسی است که در فرد یا افرادی از طریق راه‌هایی مانند آزار کلامی، اجبار، تحقیر جنسیتی، بهره‌گیری ناخواسته و ارعاب و تهدید برای دریافت توجه یا تحقیر جنسی، به شخصیت طرف مقابل تعرض می‌کنند.

تعریف قانونی آزار جنسی در فرانسه

در فرانسه، قانون آزار و اذیت جنسی به‌طور خاص در سال‌های 1990/91م به کتاب دوم قانون مجازات اضافه شد و این نوع رفتار را به‌عنوان "توهین به اشخاص" در نظر می‌گیرد. این قانون به‌وضوح سوءاستفاده از موقعیت‌های قدرت برای تحمیل خواسته‌های جنسی را جرم‌انگاری می‌کند.

طبقه‌بندی قانونی

قوانین جنایی فرانسه آزار و اذیت جنسی را به عنوان نوعی خشونت جنسی طبقه‌بندی می‌کنند که از نظر شدت بعد از تجاوز جنسی و نمایشگری (شامل عورت­‌نمایی، بدن‌نمایی) در رتبۀ چهارم قرار دارد. این نوع آزار به‌طور خاص به اعمال فشار روانی اشاره دارد که افرادی با مقام و منصب برای تحمیل روابط جنسی به افراد تحت سرپرستی یا کنترل خود انجام می‌دهند.

ریشه‌های تاریخی اصطلاح آزار جنسی در فرانسه

تاریخچه آزار جنسی در فرانسه به دوران فئودالیسم برمی‌گردد؛ جایی که اصطلاحاتی مانند le droit de cuissage  (حق شب اول) رایج بود. در این سنت، پادشاهان و اربابان حق داشتند در شب عروسی با عروس رعیت خود رابطۀ جنسی برقرار کنند. در قرن نوزدهم، این اصطلاح به سوءاستفاده از قدرت در کارخانه‌ها تغییر یافت، جایی که کارفرمایان با استفاده از قدرت خود روابط جنسی با کارگران زن برقرار می‌کردند. در دهه ۱۹۸۰، این اصطلاح دوباره برای آگاهی‌بخشی به آزار جنسی در محیط‌های کاری و اجتماعی استفاده شد، که منجر به تغییر نگرش‌ها و توجه بیشتر به حقوق قربانیان آزار جنسی شد.

آمار و ارقام آزار جنسی در فرانسه

بر اساس مطالعات آژانس ملی جرم در فرانسه در 2024م، در فرانسه هفت برابر دیگر کشورها، آزارهای جنسی رخ می‌دهد. براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت در 2023م، فرانسه، در رتبۀ دوازدهم از نظر آمار تجاوز جنسی در سطح جهان قرار دارد.

وب‌سایت یورواستات در 2022م پیشبینی کرده است که میزان تولدهای غیرمشروع در فرانسه به بیش از 60% خواهد رسید. بر اساس گزارشی که از نشریۀ فیگارو منتشر شده است، کمیسیون مستقل ازدواج با محارم و خشونت جنسی علیه کودکان، تنها در چهار ماه از اواخر سپتامبر 2022م تا ژانویۀ 2023م حدود 5 هزار شهادت جدید در ازدواج با محارم دریافت کرده است.

ماهیت و سن قربانی

طبق گزارش رصدخانۀ ملی خشونت علیه زنان، بیش از 90% قربانیان زن هستند و بیشتر آنها کمتر از سی سال سن دارند.

بنا بر گزارش شورای عالی برابری زن و مرد در فرانسه در 2024م، حدود نیمی از زنان این کشور حداقل یکبار مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند و این کشور، یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای زنان است. این شورا اعلام کرده است که سالانه حدود 94 هزار زن و 160 هزار کودک مورد تعرض قرار می‌گیرد.

ماهیت متجاوز

رصدخانۀ ملی خشونت علیه زنان در 2025م در گزارش خود رسما اعلام کرده است که 96% متجاوزان جنسی، مرد هستند و 86% آنها، ماهیت فرانسوی دارند  و 21% آنها به‌صورت گروهی اقدام به تجاوز می‌کنند.

طبق اعلام این مرکز، از بین خشونت‌های صورت گرفته، 152 مورد خشونت جنسی در بازۀ سال‌های 2005م تا 2024م توسط رانندگان اتوبوس‌، سرویس‌های مدارس و آمبولانس ثبت شده است. 67% این قربانیان کمتر از هجده سال داشته‌اند و 23% آنها معلول بوده‌اند.

آشنایی متجاوز و قربانی

بر اساس گزارش رصدخانۀ ملی خشونت علیه زنان در 2025م، 90% قربانیان، مجاوز را می‌شناسند و 46% این موارد توسط همسر سابق یا اعضای خانواده و 21% از سوی همسایه، همکلاسی، همکار و دوست بوده است. اوضاع آزار جنسی در فرانسه به حدی وخیم است که یورونیوز در 2024م اعلام کرده است که 49% زنان پزشک فرانسوی در طول دوران تحصیل و اشتغال خود مورد آزار جنسی از همکاران مرد بوده‌اند. این پزشکان زن مواردی مانند توهین جنسی، آزار جنسی، تعرض جنسی و تجاوز جنسی را تجربه کرده‌اند.

مکان تجاوز

بر اساس آمار رصدخانۀ ملی خشونت علیه زنان، میزان خشونت جنسی در وسایل نقلیۀ عمومی از سال 2016م، 86% بیشتر شده است و در 2024م حدود 3400 آزار جنسی در وسایل نقلیه توسط پلیس ثبت شده است. 44% آزارهای جنسی متعلق به منطقۀ ایل‌‌-دو-فرانس است که از هر ده زن، هفت نفر خشونت در وسایل نقلیۀ عمومی را گزارش داده‌اند.

افشاگری وزیر سابق فرانسوی از آزارهای جنسی «مقامات بالا»

«رشیده داتی»، وزیر زن سابق فرانسه، خواستار رسیدگی قاطع به آزار جنسی زنان در میان مقامات ارشد سیاسی شده است. او با اشاره به رسوایی‌های اخیر در هالیوود، تأکید کرده که آزار کلامی جوانان در حومه‌ها به اندازۀ رفتار غیرقابل قبول سیاستمداران در سطوح بالا جدی نیست و این وضعیت نیازمند تغییرات واقعی در رفتار و مسئولیت‌پذیری مقامات سیاسی است.

تاریخچه‌ای از آزار جنسی توسط مقامات در فرانسه

آزار و اذیت جنسی و روابط نامشروع همواره از جنبه‌های عمده رسوایی‌های سیاسی در فرانسه بوده است. این موضوع از قرن‌ها پیش تا به امروز، نظر رسانه‌ها و افکار عمومی را به خود جلب کرده است. نمونه‌ای از رسوایی‌های اخیر عبارتند از:

 *   دومینیک استراوس-کان: در 2011م در زمانی که عهده‌دارریاست صندوق بین‌المللی پول بود به اتهام تعرض جنسی در نیویورک دستگیر شد و پروندۀ وی جنجال زیادی بپا کرد.   
 *   فلیکس فاور؛ رئیس‌جمهور فرانسه که در سال 1899م به‌طور ناگهانی در حین آمیزش جنسی با زنی جوان در کاخ الیزه جان خود را از دست داد.  
 *   آندره لو توکه؛ رئیس مجمع ملی فرانسه در 1959م  که به‌خاطر برگزاری مهمانی‌های جنسی با حضور دختران نوجوان مورد انتقاد قرار گرفت و با جرم‌های اخلاقی محکوم شد. 
 *   فرانسوا میتران؛ در 1994م، روزنامۀ "پاری‌مچ" افشا کرد که او یک دختر مخفی به نام "مازارین" دارد که فرزند او و معشوقه‌اش "آن پینگو" است. به‌دلیل تأهل او در زمان افشای این پرونده، این موضوع رسوایی بزرگی برای او ایجاد کرد. نگرانی بالای او برای مخفی کردن این خبر از رسانه‌ها موجب شد که به بهانۀ مبارزه با تروریسم دستور به شنود غیرقانونی مکالمات بدهد. 
 *   فردریک میتران برادرزاده فرانسوا میتراند (رئیس جمهور سابق)؛ برادرزادۀ فرانسوا میتران در سال 2005م در خاطرات خود درباره تمایلات جنسی‌اش برای پسران جوان نوشت. نکتۀ جالب این است که با وجود این افشاگری و اتهام به داشتن رابطۀ جنسی با پسران زیر سن قانونی در 2009م، در سال 2012م به‌عنوان وزیر فرهنگ فرانسه منصوب شد.  
 *  جورج ترون؛ او به‌عنوان یکی از اعضای سابق دولت، در 2011م متهم به آزار جنسی دو تن از همکاران خانم خود شد که بعد از دو سال به‌دلیل نبود شواهد کافی تبرئه شد. در دسامبر 2015م به‌طور ناگهانی از سمت خود بازنشسته شد.  
 *  نیکلا سارکوزی؛ رئیس‌جمهور سابق فرانسه که در 2010م، گمانه‌زنی‌هایی دربارۀ روابط جنسی او و همسرش با زنان و مردان دیگری منتشر شد.  
 *  فرانسو
اولاند؛ او که در 2012م رئیس‌جمهور فرانسه شد، بعد از گذشت بیش از سی سال از همسر خود جدا می‌شود. در هنگام پذیرش مسئولیت ریاست جمهوری توسط او، برای نخستین بار در تاریخ فرانسه، شخص رئیس‌جمهور با زنی در ارتباط است که همسر قانونی و رسمی او نیست.

آزار جنسی کودکان در فرانسه

میزان آزار کودکان در فرانسه به میزان بحرانی آن رسیده است و به‌عنوان پایتخت کودک‌آزاری در اروپا ملقب شده است. گروه ویژۀ خشونت خانگی فرانسه گزارش داده است که تا 2023م، حدود 5.5 میلیون شهروند فرانسوی در زمان کودکی، کودک‌آزاری را تجربه کرده‌اند. آزار جنسی کودکان در فرانسه از 2019م تا 2022م بیش‌ از 30% افزایش پیدا کرده است و بازۀ سنی قربانیان بین شش ماه تا دوازده سال است. سالانه، 160 هزار کودک فرانسوی مورد خشونت جنسی قرار می‌گیرند که معادل یک کودک در هر سه دقیقه است. مطالعۀ آژانس ملی جرم در 2024م اعلام کرده است که کودکان دو برابر بیشتر از زنان، قربانی خشونت و آزار جنسی می‌شوند.

کمیسون مستقل تحقیق که در مارس 2021م توسط ماکرون با هدف تصمیم‌گیری برای مقابله با خشونت جنسی علیه خانواده و نزدیکان ایجاد شد، در 2022م، اعلام کرد که سالانه 160 هزار قربانی خشونت جنسی هستند که 90% قربانیان را دختران تشکیل می‌دهند و 80% آزارها از سوی اعضای خانواده و نزدیکان انجام می‌گیرد.

بر اساس کمیسیون مستقل تحقیق فرانسه، متجاوزان از اعتمادی که کودک به آنها دارد سوءاستفاده می‌کنند. از هر سه متجاوز به کودکان، یک مورد پدر آنها است. میانگین سنی خشونت به اعضای خانواده، 7.5 سال است و حداقل بعد از ده سال افشا می‌شود.بر اساس گزارش سرپرست گروه ویژۀ خشونت قانونی، روزانه حدود 450 کودک و نوجوان مورد خشونت جنسی قرار می‌گیرند که تنها پنجاه مورد آن به اطلاع نهادهای قانونی می‌رسد.

پرونده‌های مهم آزار جنسی در فرانسه

 بزرگ‌ترین پروندۀ آزار جنسی کودکان

در فوریۀ 2025م، بزرگ‌ترین پروندۀ قضایی مربوط به کودک‌آزاری در فرانسه مورد رسیدگی قرار گرفت. متهم این پروندۀ شوکه‌کننده، یک جراح معروف 74 ساله با نام جوئل لو اسکوارنک است که به سوءاستفادۀ جنسی از 299 قربانی در طول سه دهه متهم شده بود که بیشتر آنها کودک بودند. متهم، در اعتراف خود اذعان داشت که اعمال نفرت‌انگیزی انجام داده است. در بررسی اسناد این رسوایی بزرگ 300 هزار عکس، 650 فایل ویدئویی و دفترچه‌هایی پیدا شد که این پزشک خاطی، خود را یک کودک‌آزار تشریح کرده است و جزئیات اعمال خود را توصیف کرده است. شاکیان این پرونده، 141 زن و 158 مرد هستند که در زمان وقوع جنایت به‌طور متوسط یازده سال سن داشته‌‌اند. جوان‌ترین آنها یک کودک یک ساله و مسن‌ترین یک فرد 70 ساله بوده است. به‌دلیل اینکه قربانیان در زمان آزار در حالت بیهوشی بودند، از جنایت این پزشک آگاهی نداشتند و بعد از سال‌ها توسط لیستی که پلیس از این پزشک فرانسوی در مورد اسامی قربانیان پیدا کرده بود، اطلاع پیدا کردند.

 پروندۀ پلیکو

دادگاه رسیدگی به پروندۀ تجاوز جنسی پلیکو از دوم سپتامبر 2024م آغاز شده بود، بعد از سه ماه با صدور حکم پنجاه متهم خاتمه یافت. در این پرونده، دومینیک پلیکو، به‌دنبال انجام دادن آزار جنسی در مکان عمومی دستگیر می‌شود و بعد از بررسی دستگاه‌های الکترونیک او، این پرونده به جریان می‌افتد. قضیۀ این پرونده حاکی از خشونت جنسی به یک زن در طول نه سال، توسط شوهرش بود. در این پرونده بیش از دویست تجاوز  به این زن50 مرد به این زن با اجازۀ شوهر سابق او تأیید شد و محکومان آن به زندان محکوم شدند.

[ZK8]  قانونی شدن تجاوز جنسی به کودکان

بحران کودک‌آزاری در فرانسه در دهه‌های 1970م و 1980م با حمایت سیاست‌مداران روبرو شد که به‌دنبال قانونی کردن تجاوز جنسی به کودک بودند که هم‌اکنون نیز به‌صورت پنهانی و غیرمستقیم ادامه دارد.  قانون جدیدی با هدف مبارزه با خشونت جنسی تصویب شد و مدعی است که برقراری رابطۀ جنسی با کودکان زیر پانزده سال، تجاوز جنسی تلقی می‌شود و مجازات سنگینی به‌دنبال دارد. وزیر دادگستری فرانسه، معتقد است که این قانون، مرحله‌ای تاریخی در مبارزه با خشونت جنسی است که با تصویب آن ادعای بزرگسالان برای انجام دادن رابطۀ جنسی با رضایت افراد زیر پانزده سال مردود است. این قانون یک تبصرۀ بحث‌برانگیز دارد که طبق آن اگر یک نوجوان زیر پانزده سال با فردی که حداقل پنج سال از او بزرگ‌تر است رابطه برقرار کند و این رابطه، طبق عشق توجیه شود، از مجازات در امان است. بعد از دو سال از تصویب این قانون، آمار آزار جنسی کودکان در فرانسه با افزایش بحرانی مواجه شد. این قانون با وجود ظاهر حمایتی خود، به‌دلیل وجود تبصرۀ و عدم اختصاص منابع کافی در عمل از کودکان در برابر آزار جنسی محافظت نمی‌کند.[25]

خودسانسوری زنان فرانسوی در پایتخت حقوق بشر

تنها 7% قربانیان به‌صورت رسمی اقدام به ثبت شکایت می‌کنند.[26] اغلب زنان به‌دلیل ترس از بی‌تفاوتی مسئولان و جدی نگرفته شدن شکایت، موارد آزار جنسی را گزارش نمی‌دهند. بیش از یک چهارم زنان فرانسوی به‌دلیل نگرانی از قرار گرفتن در معرض آزار جنسی، به‌تنهایی منزل را ترک نمی‌کنند.[27] بیش از نیمی از زنان فرانسوی برای جلوگیری از قربانی شدن پوشش خود را تغییر می‌دهند. نظرسنجی‌ها بیانگر آن است که آنها با پوشیدن شلوار به‌جای دامن، پوشیدن روسری برای پنهان کردن بالاتنه، استفاده کردن از دوچرخه، تاکسی و خودرو به‌ویژه در عصرها[28] و تغییر مسیر تردد از جمله اقداماتی است که آنها برای جلوگیری از آزار جنسی انجام می‌دهند.[29]

واکنش‌ها به آزار جنسی در فرانسه

مرکز رصدخانۀ ملی خشونت علیه زنان با اِعمال کنترل دقیق‌تر و بررسی منظم‌تر سوابق شغلی رانندگان وسایل نقلیۀ عمومی به‌دنبال جلوگیری از حضور مجرمان سابقه‌دار در این مشاغل است.[30]

پویش آگاهی‌بخش «توقف کن، دیگر بس است»، با همکاری رؤسای حمل‌ونقل پاریس و اپراتور راه‌آهن در نوامبر 2015م برای توقف آزار جنسی در وسایل نقلیۀ عمومی شروع شد.

زنان فرانسوی با راه‌اندازی پویش Me Too# با هشتک‌هایی شامل Balance TonPorc# «خوک خود را فاش کن» پیشران زنان سایر کشورها در اشتراک آزار جنسی هستند.[31]

پس از انتشار کتابی از سوی وزیر خارجۀ سابق فرانسه در زمینۀ آزار جنسی برادرش از سوی ناپدری، کمیسون مستقل تحقیق در زمینۀ سوءاستفادۀ جنسی از سوی اعضای خانواده و نزدیکان در 2021م توسط ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه شکل گرفت.[32]

Safe Campus نخستین سازمانی است که در سپتامبر 2019م در سراسر فرانسه با هدف پیشگیری از خشونت جنسی در آموزش عالی ایجاد شد. بانی این سازمان، مارین دوپریز است که به‌دلیل اینکه در زمان تحصیل در یک مدرسۀ عالی برتر، شاهد خشونت‌های بی‌شمار جنسی و غلبۀ فرهنگ جنسی عمیق و نژادپرستانه فرانسه بوده است، این سازمان را تأسیس کرد.[33]

با بالا رفتن میزان خشونت جنسی در 2023م، رصدخانۀ ملی فرانسه و گروه‌های دانشجویی خواستار تخصیص منابع مالی بیشتر برای مقابله با این معضل در مؤسسات آموزش عالی و تحقیقی شدند. در حالی که این بودجۀ این مبارزه به دستور وزیر آموزش عالی دوبرابر شد، گروه‌های دانشجویی اعلام کردند که مبلغ اختصاص داده شده، به هیچ‌وجه برای پوشش مقابله با این معضل کافی نیست و تنها برای برگزاری چندین کمپین و کارگاه کفایت می‌کند. گروه‌های دانشجویی، یکی از راه‌های مؤثر را ایجاد ابزار لازم برای کمک به پیشگیری، گزارش و حمایت از قربانیان خشونت جنسی می‌دانند.[34]

اقدامات دولت برای مقابله با آزار جنسی

دولت فرانسه اقداماتی برای ارائۀ آموزش عمومی دانش‌آموزان در زمینۀ خشونت علیه زنان، خشونت علیه زنان و حمایت بهتر پلیس ارائه کرد.

در 2016م، دولت با هدف سرکوب آزار جنسی دست به اقداماتی مانند اِعمال ابزارهای دیجیتالی جدید آموزش کارکنان حمل‌ونقل برای هملی بهتر با قربانیان، هشدارهای متنی و جلوگیری از اشتراک تصاویر جنسی در تبلیغات کرد.[35]

بحران آزار جنسی در وسایل نقلیۀ عمومی به‌حدی وخیم است که به گفتۀ مارگو کولت، رهبر گروه Osez Ie Feminisme، در 89% موارد هیچ‌کس حتی پویش‌های دولتی نیز برای توقف این موضوع، وارد کمک نمی‌شوند[36] و کارشناسان معتقدند که تلاش‌های دولت فرانسه، برای حفظ امنیت زنان و مهار خشونت کافی نیست.[37]

کودک‌آزاری در فرانسه تبدیل به یک فرهنگ شده است که در سطوح و عرصه‌های مختلفی رخ می‌دهد و برخورد دولت با آن ریاکارانه و تصنعی است. دو سال بعد از تصویب قانونی بودن رابطۀ جنسی بزرگسالان با کودکان، آمار آزارها افزایش بحرانی یافت. مجرمان آزار جنسی کودک، از مجازات در امان هستند و دولت، از افزایش افسران تخصصی در این حوزه خودداری می‌کند.

آماده نبودن دولت فرانسه برای مقابله با کودک‌آزادی معضلات فراوانی به بار آورده است و منجر به انتشار گستردۀ ویدئوهای هرزه‌نگاری شده است. در اثر عدم مقابله، قوانین همسو با آزار جنسی کودکان تصویب می‌شود،  مدارس ناامن هستند و والدین، اقدام به فروش ویدئوهای تجاوز به کودکان با هدف تبلیغ هرزه‌نگاری می‌کنند. سیاست‌مداران در خاطرات خود از آزار جنسی کودکان سخت می‌گویند، شواهد مبتنی بر  کودک‌آزاری کارکنان کلیسا مرتب انتشار می‌یابد.[38]

دیدگاه‌ها در مورد آزار جنسی در فرانسه

یکی از پژوهشگران اجتماعی بیان می‌کند که به‌دلیل امتناع شمار زیادی از قربانیان از گزارش کردن حشونت، میزان این خشونت‌ها کمتر از میزان واقعی اعلام می‌شود.[39]

یکی از مصاحبه‌کنندگان با خبرگزاری The Local، پاریس را بدترین شهر از نوع آزار جنسی توصیف کرده است که مردان برای صحبت‌های خود و احساسی که در یک فرد ایجاد می‌کنند، اهمیتی قائل نیستند. شدت آزادی مردان به‌حدی زیاد است که آنها در مترو، صندلی خود را عوض می‌کنند تا با نشستن در کنار زنان و صحبت کردن، آنها را به گوشه‌ای بکشانند و آزار دهند.[40]

افزایش آگاهی و گزارش‌دهی

در سال 2018م آمار شکایت مربوط به آزار جنسی 20% و آمار شکایت علیه تجاوز 17% افزایش یافته است که نشان‌دهندۀ آگاهی و تمایل بیشتر دختران و زنان برای گزارش این جرائم است.[41]

علل خشونت جنسی در فرانسه

کارشناسان معتقدند که شلوغی وسایل نقلیۀ عمومی، فضای بسته، سختی خروج از آن[42] و نبود پلیس یا مأمور امنیتی زمینه را برای خشونت جنسی فراهم کرده است.[43]

پیامدهای آزار جنسی در فرانسه

شکایات و استعفاها: چندین کارمند زن به‌دلیل آزار و اذیت جنسی و اخلاقی از فدراسیون فوتبال فرانسه استعفا داده‌اند. یکی از کارمندان سابق با شکایت از یکی از مدیران، فدراسیون را به پرداخت ده هزار یورو جریمه محکوم کرد.[44]

کودکانی که مورد آزار جنسی قرار می گیرند، در صورتی که حمایت نشوند به معضلاتی مانند اختلال خوردن، بزهکاری، اعتیاد به موادمخدر و الکل، خودکشی، سقط جنین و افسردگی قرار می‌گیرند.[45]

فقط نیمی از قربانیان آزار جنسی تحت درمان هستند و حدود 9% آنها مراقبت‌های تروما را دریافت کرده‌اند.[46]

فساد اخلاقی در یک مدرسه کاتولیک

اتهامات به نخست‌وزیر: فرانسوا بایرو، نخست‌وزیر فرانسه، تحت فشار قرار دارد تا درباره نادیده گرفتن گزارش‌های آزار جنسی در یک مدرسۀ کاتولیک در "بیرن" پاسخگو باشد. این مدرسه، پایگاه سیاسی او برای قدرت و مکانی بوده است که همسر و چند فرزند او نیز در آن تحصیل کرده‌اند. این در حالی است که مدارک زیادی دال بر این دارد که نه تنها او از این موضوع مطلع بوده است؛ بلکه به پارلمان دروغ گفته است.[47]

رسوایی آزار جنسی در فدراسیون فوتبال فرانسه

گزارش تخلفات: در 2022م، نشریۀ «سو فوت» با انتشار گزارشی افشاگرانه درباره آزار جنسی کارکنان زن در فدراسیون فوتبال فرانسه، فوتبال ملی این کشور را در آستانۀ جام‌جهانی با حاشیه‌ای جدید روبرو کرد. در این گزارش، کارکنان زن فدراسیون ادعا کرده‌اند که پیامک‌های جنسی از سوی رئیس فدراسیون، دریافت کرده‌اند.[48]

اقدامات پلیس فرانسه

فرانسه به‌عنوان [ZK9] یکی از مدعیان حقوق بشر، کانون تحجر علیه گروه‌های مهاجر، اقلیت و سیاه‌پوست است. پلیس علیه این گروه‌ها اقداماتی مانند قتل به‌دلیل شلیک گلولۀ پلیس، خفه کردن، ضرب‌و شتم و آزار جنسی را اِعمال می‌کند. در یکی از اعتراضات این گروه‌ها در فوریۀ 2017م، شدت اعتراضات علیه این اقدامات پلیس به حدی بالا گرفت که در آستانۀ انتخابات، رئیس‌جمهور وقت مجبور شد برای کسب وجهۀ اجتماعی به عیادت یکی از این مضروبان برود.[49]

آزار جنسی در دانشگاه‌های فرانسه

آمار خشونت جنسی در میان دانشجویان فرانسوی به‌ویژه دختران افزایش یافته و این مسئله نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرده است. به گزارش پایگاه خبری فرنس24، به‌دلیل اینکه دانشجویان و دانش‌آموزان شاهد افزایش تعرض و خشونت جنسی هستند، در مراکز آموزشی احساس بی‌امنیتی حاکم است و در این مراکز، هیچ‌گونه اقدام مؤثری در جلوگیری از خشونت جنسی و جنسیتی انجام نمی‌شود. بر اساس مطالعات دانشگاه نانت از هر 10 دانشجوی دختر، 4 نفر به نوعی قربانی خشونت جنسی یا جنسیتی می‌شوند.[50]

در حالی که در Sciences Po و HEC به‌عنوان معتبرترین مدارس و دانشگاه‌های فرانسه، سیاست‌مداران و مدیران آینده آموزش داده می‌شوند، اخبار ناگواری از وضعیت خشونت جنسی منتشر می‌شود.

دانشگاه نانت در 15 نوامبر 2023م گزارشی ارائه داد که بر اساس آن، از هر ده دانشجو، چهار نفر قربانی خشونت جنسی شده‌اند که بیشتر آنها زن بوده‌اند.[51]

گزارش رصدخانۀ فرانسوی در آموزش عالی در 2023م، پرده از آمار تکان‌دهنده‌ای از آمار خشونت جنسی در آموزش عالی برداشت. در این گزارش که طبق شهادت ده هزار دانشجو ارائه شده است، بیشتر از نیمی از دانشجویان در مراکز آموزشی احساس ناامنی می‌کنند و معتقدند که مؤسسۀ آموزشی هیچ‌گونه اقدام جدی برای مبارزه برای مقابله با خشونت جنسی انجام نمی‌دهد.[52]

خشونت مبتنی بر جنسیت در دانشگاه‌های فرانسه، پدیده‌ای پیچیده با ابعاد گوناگون است و میزان بروز آن در تمامی مؤسسات آموزشی یکسان نیست. در مؤسسات معتبر، خسشونت بین دانشجویان در جریان مراسم آیینی شایع‌تر است، درحالی‌که در دانشگاه‌های بزرگ‌تر، خشونت بین اساتید و دانشجویان بیشتر گزارش می‌شود. همچنین تفاوت‌هایی بین دانشگاه‌های خصوصی و دولتی در نحوه برخورد با این موضوع وجود دارد. در مؤسسات دولتی، مجازات‌ها از پیش تعیین شده و مبتنی بر قانون فرانسه هستند؛ درحالی‌که دانشگاه‌های خصوصی در تعیین مجازات‌ها اختیار بیشتری دارند.[53]