حمید گلزار (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
===پوشش زنان شرق هرمزگان=== | ===پوشش زنان شرق هرمزگان=== | ||
در شرق هرمزگان، شهرستان جاسک قرار دارد که نوع پوشش مردم این منطقه و نواحی اطراف آن تحت تأثیر قوم بلوچ است؛ از این رو گشادی و نوع تزیینات لباس زنان این منطقه متأثر از پیراهن‌های عربی است که با نوارهای سنتی خاص تزیین شده‌اند. پوشش زنان منطقۀ جاسک شامل پیراهن بلوچی و پشک است. پشک، پیراهنی راسته و گشاد است که قد آن تا روی ساق پا می‌رسد. پیراهن دختران جوان با چین‌هایی تزیین می‌شود. دختران از سنین کودکی ضمن آموختن و انجام امور خانه، موظف به فراگیری سوزن‌دوزی نیز هستند. سوزن‌دوزی روی هر لباس با توجه به طرح و نقشۀ آن بین ۶ ماه تا یک سال طول می‌کشد.<ref>باستانی، بادله‌پوشان، 1391ش، ص50.</ref> | در شرق هرمزگان، شهرستان جاسک قرار دارد که نوع پوشش مردم این منطقه و نواحی اطراف آن تحت تأثیر قوم بلوچ است؛ از این رو گشادی و نوع تزیینات لباس زنان این منطقه متأثر از پیراهن‌های عربی است که با نوارهای سنتی خاص تزیین شده‌اند. پوشش زنان منطقۀ جاسک شامل پیراهن بلوچی و پشک است. پشک، پیراهنی راسته و گشاد است که قد آن تا روی ساق پا می‌رسد. پیراهن دختران جوان با چین‌هایی تزیین می‌شود. دختران از سنین کودکی ضمن آموختن و انجام امور خانه، موظف به فراگیری سوزن‌دوزی نیز هستند. سوزن‌دوزی روی هر لباس با توجه به طرح و نقشۀ آن بین ۶ ماه تا یک سال طول می‌کشد.<ref>باستانی، بادله‌پوشان، 1391ش، ص50.</ref> | ||
در شرق هرمزگان از برقع‌های مستطیل‌شکل سرخ که از جنس کتان یا ابریشم هستند، استفاده می‌شود. برقع‌های این منطقه، با پولک‌دوزی، خوس‌دوزی و گلابتون‌دوزی تزیین می‌شود.<ref> [ | در شرق هرمزگان از برقع‌های مستطیل‌شکل سرخ که از جنس کتان یا ابریشم هستند، استفاده می‌شود. برقع‌های این منطقه، با پولک‌دوزی، خوس‌دوزی و گلابتون‌دوزی تزیین می‌شود.<ref> [https://civilica.com/doc/1856837/ قیلانی‌ساز دزفولی، «نقش طرح‌های خلاقانه در عرصة لباس‌های بومی استان هرمزگان»، 1402ش، ص6.]</ref> | ||
===پوشش زنان غرب هرمزگان=== | ===پوشش زنان غرب هرمزگان=== | ||
غرب هرمزگان، به‌ویژه شهرستان بَستَک، که با استان فارس هم‌مرز است، منطقه‌ای با ویژگی‌های فرهنگی و پوششی متفاوت از دیگر نواحی هرمزگان به شمار می‌رود. مردم بستک از قوم اچم هستند و در لباس‌های زنان این منطقه بیشتر از پولک، گلابتون و نوارهای پارچه‌ای دستباف و نقره برای تزئینات استفاده می‌شود. چادر بستکی، که هنوز هم در میان زنان این منطقه رایج است، شبیه چادر بندری بوده و در قسمت پیشانی از بالای سر تا روی سینه با نخ‌های طلایی و نقره‌ای، پولک و مروارید تزئین می‌شود. این نوع چادر در گویش محلی به‌عنوان «چیت» شناخته می‌شود. به‌دلیل موقعیت جغرافیایی منطقه، که از رطوبت و شرجی هوا دور است، استفاده از نقره در لباس‌های زنان اهمیت ویژه‌ای دارد.<ref>[https://www.sid.ir/paper/1049223/fa دبیری‌نژاد و دیگران، «واکاوی عناصر اجتماعی پوشش سنتی زنان هرمزگانی با رویکرد مردم‌نگارانه»، 1401ش، ص25 و26.]</ref> | غرب هرمزگان، به‌ویژه شهرستان بَستَک، که با استان فارس هم‌مرز است، منطقه‌ای با ویژگی‌های فرهنگی و پوششی متفاوت از دیگر نواحی هرمزگان به شمار می‌رود. مردم بستک از قوم اچم هستند و در لباس‌های زنان این منطقه بیشتر از پولک، گلابتون و نوارهای پارچه‌ای دستباف و نقره برای تزئینات استفاده می‌شود. چادر بستکی، که هنوز هم در میان زنان این منطقه رایج است، شبیه چادر بندری بوده و در قسمت پیشانی از بالای سر تا روی سینه با نخ‌های طلایی و نقره‌ای، پولک و مروارید تزئین می‌شود. این نوع چادر در گویش محلی به‌عنوان «چیت» شناخته می‌شود. به‌دلیل موقعیت جغرافیایی منطقه، که از رطوبت و شرجی هوا دور است، استفاده از نقره در لباس‌های زنان اهمیت ویژه‌ای دارد.<ref>[https://www.sid.ir/paper/1049223/fa دبیری‌نژاد و دیگران، «واکاوی عناصر اجتماعی پوشش سنتی زنان هرمزگانی با رویکرد مردم‌نگارانه»، 1401ش، ص25 و26.]</ref> | ||
