| خط ۶: | خط ۶: | ||
سرپوش زنان کرد در گذشته در اصطلاح محلی عبارت بود از کلاو (klaw) به‌معنای کلاه و سَروین (Sarwin) به‌معنای سربند. این پوشش اغلب توسط خود زنان طراحی و دوخته می‌شد.<ref> [http://ensani.ir/file/download/article/20120506094353-7059-7.pdf رهو، «پوشاک زنان کُرد»، 1381ش، ص70.] </ref> | سرپوش زنان کرد در گذشته در اصطلاح محلی عبارت بود از کلاو (klaw) به‌معنای کلاه و سَروین (Sarwin) به‌معنای سربند. این پوشش اغلب توسط خود زنان طراحی و دوخته می‌شد.<ref> [http://ensani.ir/file/download/article/20120506094353-7059-7.pdf رهو، «پوشاک زنان کُرد»، 1381ش، ص70.] </ref> | ||
سرپوش زنان کرد (عمامه یا دستار) اغلب از دو تکه مختلف تشکیل شده است.<ref> ضیاءپور، پوشاک ایلها، چادرنشینان و روستائیان ایران، 1346ش، ص29.</ref> از آن جمله می‌توان به | سرپوش زنان کرد (عمامه یا دستار) اغلب از دو تکه مختلف تشکیل شده است.<ref> ضیاءپور، پوشاک ایلها، چادرنشینان و روستائیان ایران، 1346ش، ص29.</ref> از آن جمله می‌توان به [[عمامه]]، کلاغی، کلافَس، کلاورز، لاگیره، لچک، شتونیه یا شال، ره‌شتی، هه‌وری یا کلاتی اشاره کرد. | ||
