لوازم آرایشی؛ ابزار زینت ظاهری و اصلاح‌‌‌کننده معایب پوست. لوازم آرایشی وسایلی برای زیبا نشاندادن ظاهر انسان بهویژه صورت است. از زمان‌‌‌های قدیم انسان‌‌‌ها خواستار زیبایی و بهدنبال راهی برای زیبا‌‌‌تر نشاندادن خود بوده‌‌‌اند. آرایش‌‌‌کردن همواره برای انسان‌‌‌ها اعم از زن و مرد جذاب بوده است. مصریان جزء اولین کسانی هستند که لوازم آرایشی داشته و از آن در مراسم مذهبی استفاده می‌کردند. هم‌زمان یونانی‌‌‌ها و رومی‌‌‌ها نیز از ابزار و مواد مختلف برای آرایش‌‌‌کردن استفاده کرده‌اند. در ایران استفاده از لوازم آرایشی، به‌‌‌معنی امروزی به دوره هخامنشیان باز می‌‌‌گردد؛ اما قدمت آرایش در ایران به 4500 سال قبل از میلاد مسیح می‌‌‌رسد. از عوامل مؤثر بر رواج استفاده از لوازم آرایش، عکاسی پُرترِه (طرح صورت و نقاشی چهره) همراه با آرایش و ارزان‌‌‌شدن قیمت آینه در قرن بیستم است. استفاده از لوازم آرایشی امروزه بسیار بیشتر از پیش شده است و هزینه استفاده از آن در ایران حدود 68/3 میلیارد دلار در سال 2015م بوده است. افزایش تولیدات داخلی لوازم آرایشی، واردات و تبلیغات بسیار بهویژه در فضای مجازی و همچنین استفاده افراد سلبریتی از این لوازم و تبلیغ آنان؛ باعث روند رو‌به‌‍رشد استفاده از این وسایل در جامعه شده است. این امر هزینه‌‌‌های اقتصادی گزاف، عوارض پوستی، از بین‌‌‌رفتن هویت فرهنگی- ملی، افسردگی و از‌خود‌بیگانگی را برای ملت‌‌‌ها بهدنبال دارد. همچنین باعث خود شیء‌انگاری در زنان می‌شود. میزان مصرف لوازم آرایشی و بازار آن تقریباً نصف واردات مواد غذایی است.
دیگر مقالات منتخب: حجاب در مسیحیت – تربیت جنسی کودک – پوشش گردشگران خارجی در ایران