ویکی‌رز:Featured articles/2024/52
عبا؛ نوعی روپوش بلند و جلو‌باز که بر روی لباس می‌پوشند.
عبا از گذشته‌های دور لباس رسمی عرب‌ها بوده است. روحانیان هم از عبا استفاده می‌کنند. عبا در اندازه‌ها و رنگ‌های مختلف بهصورت مردانه و زنانه در بازار عرضه می‌شود. جنس پارچه عبا در برخی از مناطق، از پشم گوسفند یا کرک شتر است. تاریخچة پوشیدن عبا، در ایران به دوره پیش از اسلام برمیگردد که بیشتر به‌عنوان لباس گران‌بها برای درباریان مورد استفاده بوده است. اولین پادشاه اشکانیان، همواره بر روی لباس‌هایش عبا می‌پوشیده و این سنت را پادشاهان بعد از او همچنان ادامه دادند.
ترویج عبا در ایران بیشتر به بعد از اسلام برمیگردد که به چند دوره تقسیم می‌شود: در دور صفویه جهانگردان از پوشیدن عبا گزارش داده‌اند. در دورة زندیه نیز کریم‌خان زند عبایی را بر روی قبا می‌پوشیده است. در دوره قاجاریه پوشش عبا در میان اصناف و گروه‌هایی از اقشار مردم رواج داشته است. در عصر قاجاریه مردم ایران توجه خاصی به لباس داشتند و پوشیدن لباس کوتاه را مغایر با فرهنگ و متانت خود می‌دانستند. در این دوره، پوشیدن لباسی از سر تا پا، نقش مهمی در جایگاه و احترام افراد داشت؛ لذا این امر به رواج عبا در بین مردم ایران منجر شد. روحانیون نیز عبا را به‌عنوان روپوش مورد استفاده قرار می‌دادند. آنها در زمستان عبایی به نام عبای نجفی و بوشهری و در تابستان عبای کشمیر‌شکن را به تن می‌کردند. حدیث کسا یک نمونه تاریخی است که به پوشش عبا اشاره دارد. به اهل‌بیت پیامبر به‌دلیل این‌که زیر عبا قرار گرفته‌اند آل‌عبا گفته می‌شود. عبا لباس رسمی اعراب است و در ایران به‌عنوان لباس روحانیت شناخته شده است. طلبه‌ها در حوزه‌های علمیه در حجره و کلاس درس، معمولاً عبا به دوش می‌اندازند و زمینه را برای پوشیدن لباس روحانیت فراهم می‌کند؛ پوشیدن عبا توسط مداحان و روضه‌خوانان غیر‌روحانی در مجالس مذهبی نیز مرسوم است.
دیگر مقالات منتخب: زن در سینمای هالیوود – استایل آوانگارد – عشوه‌گری همسرانه