ویکی‌رز:Featured articles/2024/37

از ویکی‌رز
نسخهٔ تاریخ ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۹ توسط علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{صفحه اصلی/اصلی/راست/منتخب/الگو <!-------------------------------------------------> <!-- نام عکس بهمراه نوع آن مثلا=example.jpg --> |تصویر = <!-------------------------------------------------> <!-- توضیح عکس --> |جایگزین = <!-------------------------------------------------> <!-- اندازه تصویر معمولا بیش از ۱۵۰ پیکسل نباشد --> |ا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

لباس مدرسه؛ پوشش یکسان دانش‌آموزان در مدرسه.
لباس مدرسه، لباسی یک‌شکل و یک‌رنگ است و در مراکز آموزشی بسیاری از کشور‌های جهان پوشیده می‌شود. پوشیدن فرم مدرسه، در تمام دنیا موافقین و مخالفین خاص خود را دارد. بعضی تأثيرات آن را بر توانايى علمى و رفتاری دانش‌آموزان مثبت و برخی منفی ارزیابی می‌کنند. لباس فرم ابتدا در پایگاه‌های نظامی جهت افزایش نظم به وجود آمد و بعد‌ها فواید و نتایج مثبت آن مسئولین کشور‌ها را بر آن داشت تا این طرح را در مدارس پیاده کنند. اولین لباس یک‌دست دنیا مربوط به مدرسه‌ای در انگلستان است که در سال 1222م اسقف اعظم «کانتربری» دستور داد تا دانش‌آموزان لباس‌های یکسان بپوشند. آغاز پوشش یکسان در مدارس ایران، به دوره رضا شاه برمی‌گردد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تغییر سبک زندگی مردم، شکل لباس مدارس نیز تغییر کرد. در اواسط دهة۷۰ و اوایل دهۀ 80، دانش‌آموزان از فرم‌های یکسان استفاده می‌کردند تا این‌که در دهۀ ۸۰ اختیاری اعلام شد. در سال 1396، کارگروه ساماندهی مد و لباس با ارائه بخشنامه کلی به این نوع پوشش سروسامانی داد. این بخشنامه براساس نظام واحدی تدوین نشد و دست مدارس را در برخی موارد مطابق با استاندارد‌های تعیین شده بازگذاشت. رنگ‌ها در برخی از عملکرد‌های حیاتی بدن نظیر نبض یا تنفس تغییرات آشکاری ایجاد می‌کنند. این تغییرات شامل افزایش قدرت ادراک، تقویت شخصیت و اعتماد به نفس، احساس رضایت از تحصیل و بروز خلاقيت در يادگيري مي‌شود. انتخاب رنگ نامناسب یا منجر به اختلالات رفتاری و بیش‌فعالی شده یا با کاهش محسوس تمرکز به گوشه‌گیری منجر خواهد شد. تفاوت در ظرافت و ویژگی‌های روحی- روانی دانش‌آموزان باعث شده تا رنگ‌های انتخابی پوشاک هم متفاوت باشد.

ادامهٔ مطلب ...