| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<big>'''حیا | <big>'''حیا در اندیشه مرتضی مطهری'''</big>؛ خویشتنداری از کارهای ناپسند در اندیشه مطهری. <br> | ||
[[حیا]] در اندیشه مطهری حالتی از آزرم، شرم و خویشتنداری اخلاقی است که برخلاف خجالت، نشانه کرامت انسانی محسوب میشود. مطهری بر تفاوت حیا با صراحت لهجه تاکید دارد. او معتقد است که حیا در زنان قویتر است و این ویژگی باعث افزایش ارزش زن و حفظ جایگاه او در جامعه میشود. وی نظریات غربی درباره حیا را نقد کرده و آن را نهناشی از حقارت زن، بلکه نتیجه احساس بزرگی و شرافت انسانی میداند. همچنین، حیا را عاملی برای انتخاب درست همسر و تقویت بنیان خانواده معرفی میکند. | [[حیا]] در اندیشه مطهری حالتی از آزرم، شرم و خویشتنداری اخلاقی است که برخلاف خجالت، نشانه کرامت انسانی محسوب میشود. مطهری بر تفاوت حیا با صراحت لهجه تاکید دارد. او معتقد است که حیا در زنان قویتر است و این ویژگی باعث افزایش ارزش زن و حفظ جایگاه او در جامعه میشود. وی نظریات غربی درباره حیا را نقد کرده و آن را نهناشی از حقارت زن، بلکه نتیجه احساس بزرگی و شرافت انسانی میداند. همچنین، حیا را عاملی برای انتخاب درست همسر و تقویت بنیان خانواده معرفی میکند. | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==تعریف حیا از دیدگاه مطهری== | ==تعریف حیا از دیدگاه مطهری== | ||
حیا در انسان، حالتی از آزرم، شرم، خجلت، تأثّر و انفعال است.<ref>مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، 1400ش، ص111.</ref> حیا | حیا در انسان، حالتی از آزرم، شرم، خجلت، تأثّر و انفعال است.<ref>مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، 1400ش، ص111.</ref> حیا در اندیشه مطهری بهمعنای خودداری ظریفانه از انجام کارهای زشت و ناپسند است.<ref>مطهری، یادداشتهای استاد مطهری، 1378ش، ج5، ص297.</ref> از نظر وی، بَذاء در تقابل با حیا، بهمعنای بیحیایی و فحاشی است. بر اساس روایات، افرادی که بیحیا و فحاش هستند، هرگز بوی بهشت را نخواهند چشید.<ref>مطهری، خانواده و اخلاق جنسی، 1401ش، ص75.</ref> | ||
==تفاوت حیا و خجالت در اندیشه مطهری== | ==تفاوت حیا و خجالت در اندیشه مطهری== | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
اما حیا مربوط به نوعی رفتار اخلاقی است که ربطی به دیگران ندارد. حیا به احساس درونی انسان از انجام کاری برمیگردد که از نظر اخلاقی پست یا دون شأن انسان باشد. وقتی فرد میخواهد کاری ناپسند مانند فحاشی یا گفتن سخنان زشت انجام دهد، وجدانش از انجام آن منصرف میشود و احساس شرم و حیا میکند. این شرم نه بهدلیل ترس از قضاوت دیگران، بلکه بهخاطر احساس شخصی اوست که خود را فراتر از انجام چنین رفتارهایی میبیند.<ref>مطهری، خانواده و اخلاق جنسی، 1401ش، ص74.</ref> | اما حیا مربوط به نوعی رفتار اخلاقی است که ربطی به دیگران ندارد. حیا به احساس درونی انسان از انجام کاری برمیگردد که از نظر اخلاقی پست یا دون شأن انسان باشد. وقتی فرد میخواهد کاری ناپسند مانند فحاشی یا گفتن سخنان زشت انجام دهد، وجدانش از انجام آن منصرف میشود و احساس شرم و حیا میکند. این شرم نه بهدلیل ترس از قضاوت دیگران، بلکه بهخاطر احساس شخصی اوست که خود را فراتر از انجام چنین رفتارهایی میبیند.<ref>مطهری، خانواده و اخلاق جنسی، 1401ش، ص74.</ref> | ||
== | ==تفاوت بیحیایی و صراحت لهجه== | ||
از دیدگاه مطهری، صراحت لهجه و بیحیایی دو مفهوم کاملاً متفاوت هستند که گاهی به اشتباه یکی پنداشته میشوند. صراحت لهجه بهمعنای صداقت و وضوح در بیان است، در حالی که بیحیایی به عدم رعایت مرزهای اخلاقی اشاره دارد. مرتضی مطهری تأکید دارند که نباید از واژه «صراحت لهجه» برای توجیه رفتارهای بیادبانه و ناپسند استفاده کرد. <ref>مطهری، خانواده و اخلاق جنسی، 1401ش، ص76.</ref> | از دیدگاه مطهری، صراحت لهجه و بیحیایی دو مفهوم کاملاً متفاوت هستند که گاهی به اشتباه یکی پنداشته میشوند. صراحت لهجه بهمعنای صداقت و وضوح در بیان است، در حالی که بیحیایی به عدم رعایت مرزهای اخلاقی اشاره دارد. مرتضی مطهری تأکید دارند که نباید از واژه «صراحت لهجه» برای توجیه رفتارهای بیادبانه و ناپسند استفاده کرد. <ref>مطهری، خانواده و اخلاق جنسی، 1401ش، ص76.</ref> | ||
